DiN

 

อินทรวิเชียรฉันท์ 11

๏ ปากบอนเถอะกูรู้       หละก็กูจะตบมึง
เรื่องนั้นจะดันดึง          และแดะแด๋เพราะเดือดดาล

๏ รู้เห็นอะไรหน่อย       สิจะพลอยเผยอขาน
เลือกแส่จะรังควาน       เอะอะอึงตะบึงไป

๏ ถ้าหนักกบาลมึง         จะทะลึ่งก็ตามใจ
นี่เล่าก็เปล่าใย             เสาะแสะเสือกมิเห็นสม

๏ เรื่องกูก็เรื่องกู          ผิวะรู้ก็ควรอม
อย่าคายระบายลม        เหลาะแหละให้กะใครฟัง

๏ ก่อนมึงก็มีคาว          ระบุฉาวกระฉ่อนดัง
กูสู้สงบบัง                 มิแคะไค้กะใครเลย

๏ หากกูมิช่วยดับ          จะระงับกระไรเหวย
ป่านนี้นะคงเผย            กระจะหมดกระจ่างเมือง

๏ เรื่องใดก็ดีกู             เจอะแล้วรู้แน่ะเนืองเนือง
แม้นขุ่นและครุ่นเคือง      ก็มิคิดจะไขขาน

๏ เรื่องใครก็เรื่องใคร      เกาะแกะไยแฮ่ะป่วยการ
มีงานประกอบงาน         เฉพาะตนก็เย็นใจ

๏ เรื่องกูกระนี้มึง           สะเออะอึงกะใครใคร
เป็นไรก็เป็นไป             เถอะจะตบมินับหน

๏ แก้ปากกะเยอคัน        มิฉะนั้นจะเคยตน
ต่อไปอะไรดล             ก็จะแดงเพราะมึงบอนฯ