DiN

 

๏ เอาไงล่ะน้าหมี่        ผิว์ธุลีจะทำกลอน
แค่นเขียนคะนองนอน   ขบคิดพินิจนัย

๏ อวดท่าสง่าเท่         ดุจะเทสุวิสัย
งามเลิศประเสริฐใด      บ่มิเกินจะเพลินพรรณน์

๏ แต่หันซะคอเคล็ด     ตะละเม็ดมิเห็นหัน
ไม่รู้อ่ะไงกัน             มนะตันประพันธ์กลอน

๏ เห็นเขาพระวิหาร      สิก็ขานจะขันคอน
หมั่นไส้เขมรตอน        ชิชะชิงตะลิงปลิง

๏ อยากขัดก็ปัดป่าย    พิศะคล้ายกระวายวิ่ง
กองหินน่ะที่จริง         มิวะโวยจะโดยใคร

๏ มีแต่มนุษย์นั่น        ทะเลาะกันตะบันใส่
เข่นแข็งตะแบงไป       เถอะวะเฮ้ย! สิของกู

๏ หินกองประลองฆ่า     จะเหมาะถ้ามนุษย์รู
แต่นี่มนุษย์หรู           ก็ล่ะรู้อารยธรรม

๏ แต่เฉยก็คงฉล        ทุกมลเขมรกำ
ของร่วมขย้ำหม่ำ        อะฮะทำคะนองมือ

๏ ปล่อยไว้ก็คงเพี้ยน    ผิว์กระเหี้ยนกระหือรือ
ได้คืบจะเอาขื่อ          ละจะยื้อจะชิงคาน

๏ ปล่อยไว้มิกำหราบ    ดุจะกราบสดับกราน
ปล่อยไว้ก็ลูกหลาน      จะระรานบุราณชน

๏ ว่าสิ้นนะน้ำยา         มิประสาถลำกล
หลงเล่ห์เขมรมนต์       ชนม์ม้วยมิรู้ทัน

๏ เอาไงล่ะน้าหมี่        ฉะธุลีซะงงงัน
ขัดขวางรึปล่อยมัน       ละกระนี้สิเอาไง?

@ เอาไงดีฮับน้าหมี่