1
หน้าอพาร์ทเม้นท์
“สวัสดีค่ะพี่เอส” น้ำไหว้ทักทายก่อนก้าวเข้าในรถเบ็นซ์สปอร์ตขาวสองประตู
“หวัดดีค่ะน้องน้ำ ไปไหนกันดีคะ?” พี่เอสเกาะขอบประตู
“แล้วแต่พี่สิคะ”
“โอเคครับ” พี่เขาปิดประตูให้แล้วเดินอ้อมเข้าประจำที่คนขับ รถสปอร์ตคันงามเคลื่อนตัวออก
“หาอะไรทานกันก่อน แล้วค่อยดูหนังรอบบ่ายเป็นไง?”
“ค่ะ” น้ำส่งยิ้มหวาน
ตั้งแต่วันที่เพื่อนแนะนำให้รู้จักกันในงานเปิดตัวสินค้า หลายครั้งที่พี่เอสพยามชวนแต่น้ำปฎิเสธทุกครั้ง เพราะเขาสมบูรณ์แบบเกินไป ใบหน้าคม, คิ้วเข้ม, รอยยิ้มเต็มด้วยเสน่ห์, เสื้อผ้าแบรนด์เนม ที่สำคัญ รถสปอร์ตสองประตูคันเล็กน่ารัก คนที่สมบูรณ์แบบอย่างนี้มีตัวเลือกมากมาย น้ำไม่อยากเสียเวลาเป็นตัวเลือกเหล่านั้น แต่สุดท้ายก็ใจอ่อนเมื่อพี่เอสไม่ลดละความพยายาม หลังจากนั้นเราก็สนิทสนมกัน
“หมู่นี้งานเป็นไงบ้างคะ?” พี่เอสถาม
“ก็เหนื่อยขึ้นอีกนิดค่ะ ลูกค้าต่อรองราคามากขึ้น” น้ำคาดเข็มขัดนิรภัย
“หายไปบ้างมั้ย?”
“ค่ะ รายย่อยหายไป”
“คงเหมือนกันทุกวงการล่ะนะตอนนี้”
พี่เอสเลี้ยวรถออกถนนใหญ่
2
ร้านอาหาร
“น้องน้ำสั่งอาหารตามสบายนะคะเดี๋ยวพี่มา” พี่เอสรับเมนูจากพนักงานแล้วส่งให้น้ำ“ขอบคุณค่ะ”
น้ำเลือกอาหาร 2-3 อย่าง ไม่ลืมสั่งอาหารที่เขาชอบ แล้วส่งเมนูคืนให้พนักงาน
“รับเครื่องดื่มอะไรดีคะ?”
“ขอน้ำเปล่าค่ะ ขอบคุณค่ะ”
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น น้ำหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋าถือ
“สวัสดีค่ะ”
“น้ำ วันนี้ว่างมั้ย?”
“วันนี้น้ำออกมาดูหนังกับเพื่อน พี่ก้องมีธุระอะไรด่วนหรือเปล่าค่ะ?”
“เปล่าหรอก กะว่าจะชวนน้ำไปดูหนังเหมือนกัน ไม่เป็นไร เอาไว้วันหลังก็แล้วกัน”
“ค่ะ พี่ก้อง พรุ่งนี้อย่าลืมไปพรีเซ้นต์งานด้วยกันนะคะ”
“จ้ะ พรุ่งนี้เช้าเจอกันออฟฟิศ”
“บายค่ะ”
น้ำกดปุ่มวางหู ตาลอยมองออกไปนอกหน้าต่างกระจก พี่ก้องเป็นคนดี อบอุ่น มองโลกในแง่ดี น้ำพูดคุยปรึกษาได้ทุกเรื่อง พี่เขาจะรู้สึกอย่างไรนะถ้ารู้ว่าน้ำออกมากับผู้ชายอีกคน
“คิดอะไรอยู่เหรอ” พี่เอสขยับเก้าอี้
น้ำยิ้ม เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า
3
เกาะเสม็ด
เกล็ดคลื่นระยิบระยับกำลังหยอกล้ออยู่กับแสงอาทิตย์อัสดง บนหาดทรายหน้าที่พัก มีเพียงเราสองคน“พี่อยากมีบ้านหลังเล็ก ๆ อยู่ริมทะเล จะได้มีสระว่ายน้ำส่วนตัวไม่ต้องจ่ายค่าบำรุงรักษา”
พี่ก้องเอนตัวลงบนพื้นทรายเนียนนุ่ม
“แล้วจะเอาอะไรกินเข้าไปล่ะคะ พี่ออกหาปลาได้เหรอ?”
“เฮ้ย! บ้า! จะออกหาปลาทำไม ซื้อเค้าสิ”
“อยู่ไกลเมืองยังงี้พี่จะทำงานอะไร?” น้ำโรยทรายในมือเล่น
“กะว่าคิดงานแล้วเสนอทางเมล หากมีใครสนใจค่อยไปคุยกัน เป็นไงไหวมั้ย?”
“ถามหน่อยเถอะทำไมพี่ไม่อยากอยู่ในเมือง”
“คำตอบอยู่นี่แล้วไง" พี่ก้องชะโงกตัวเอาหน้าผากคลึงหน้าผากน้ำ "เรากำลังอยู่บนหาดทราย มีเสียงคลื่น แสงเรื่อ ๆ ของอาทิตย์อัสดง สายลมเย็นสบายแล้วเราเรียกมันว่าพักผ่อน ไม่ดีเรอะหากมีวันเวลาอย่างนี้อยู่กับเราตลอดเวลา”
“น้ำก็ชอบทะเล แต่ไม่ใช่ว่าจะต้องอยู่ตลอดไป คงเบื่อแย่”
พี่ก้องถอนใจทิ้งตัวบนพื้นทราย มองไกลออกไปในทะเล เรือหาปลาลำน้อยแล่นผ่านเงาแสงเรืองเรื่อ
4
คอนโดฯ หรูย่านสีลม
น้ำค่อย ๆ ขยับตัวออกจากผ้านวมขาวเนื้อนุ่ม ผิวเนื้อสัมผัสไอเย็นฉ่ำ“ตื่นแล้วเหรอ พี่โทรฯ สั่งอาหารเช้าให้แล้วเดี๋ยวคงมา” พี่เอสถือบางกอกโพสต์เดินไปทางระเบียง
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ” น้ำคว้าเสื้อคลุมขาวมาสวมเดินเข้าห้องน้ำ
เมื่อกลับออกมา พี่เอสนั่งรับแดดอุ่นยามเช้าอยู่ที่ระเบียง บนโต๊ะมีอาหารเช้าวางไว้เรียบร้อยแล้ว น้ำออกมาที่ระเบียง พี่เขาลุกขึ้นด้วยมรรยาททางสังคมที่เขาคุ้นเคย
“พี่มีอะไรจะให้น้ำด้วย” พี่เอสหยิบตลับเล็ก ๆ หุ้มกำมะหยี่สีน้ำเงินวางบนโต๊ะ เปิดขึ้น แล้วค่อย ๆ หมุนมาทางน้ำ แหวนเพชรวงเล็กสะท้องแสงเช้าเป็นประกาย
5
ริมแม่น้ำเจ้าพระยา
คาราวานเรือโยงกำำลังล่องไปตามลำน้ำ“น้ำ พี่มีข่าวดีจะบอก” พี่ก้องจับมือน้ำแล้วยิ้ม
“พี่ได้ที่ริมทะเลปราณ เพื่อนมันแนะนำให้ พี่จะเก็บเงินสร้างบ้านล่ะทีนี้” พี่ก้องยิ้มด้วยแววตาช่างฝันแบบครีเอทีฟ
“ดีใจกับพี่ด้วยค่ะ”
“น้ำพี่ก็อายุมากแล้ว ได้เวลาที่พี่จะสร้างครอบครัว”
น้ำรู้ทันทีว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น
“พี่รู้ว่าน้ำยังไม่พร้อม”
พี่ก้องกุมมือน้ำไว้แน่น น้ำมองตามเรือโยงที่กำลังเคลื่อนห่างออกไป พี่ก้องเข้ากับน้ำได้ดี รู้สึกอบอุ่นทุกเวลาที่อยู่ใกล้ ส่วนพี่เอส น้ำต้องทำตัวตามใจพี่เขา แม้จะไม่ค่อยรู้สึกถึงไออุ่น แต่พี่เขาเทคแคร์ ให้เกียรติ รักษามรรยาท เป็นสุภาพบุรุษ
“ยังไม่ต้องตอบพี่ตอนนี้ก็ได้”
พี่ก้องยังต้องใช้เวลาสร้างตัว ส่วนพี่เอสมีพร้อมอยู่แล้ว
“พี่กับเพื่อนกำลังจะเข้าหุ้นกันเปิดบริษัท”
พี่ก้องจะไปอยู่ชนบท ส่วนพี่เอสอยู่กลางใจเมือง
“ให้เพื่อนมันบริหารแล้วพี่จะไปอยู่ที่ปราณ”
พี่ก้องรักน้ำคนเดียว ส่วนพี่เอสไม่รู้มีใครอีกบ้างหรือเปล่า
“น้ำ แต่งงานกับพี่นะ”
พี่ก้องล้วงแหวนเงินวงเล็กออกจากกระเป๋า น้ำไม่กล้าสบตาพี่ก้อง ไม่อยากทำร้ายจิตใจพี่เขา แต่ขืนปล่อยไว้จะยิ่งทำให้พี่ก้องเสียใจ
“พี่ก้อง" น้ำอึกอัก "น้ำขอบคุณสำหรับความรักที่พี่มีให้ แต่..น้ำรับแหวนของผู้ชายอีกคนไว้แล้ว”
“ทำไมล่ะน้ำ น้ำกำลังบอกพี่ว่าตลอดมาน้ำมีคนรักแล้วงั้นรึ?”
พี่ก้องเสียงสั่น น้ำได้แต่พยักหน้า น้ำตาเอ่อ
“ทำไมล่ะน้ำ พี่ไม่ดีตรงไหน?” พี่ก้องเขย่าแขนน้ำ
“พี่ก้องดีกับน้ำทุกอย่าง แต่ที่น้ำต้องการคือความมั่นคง ความมั่นคงของครอบครัว” น้ำใช้นิ้วปาดหางตา
“น้ำหมายถึงเงินเรอะ?”
น้ำพยักหน้า พี่ก้องก้มหน้านิ่งเงียบไปนานก่อนก้าวไปทางแม่น้ำสายตาเหม่อมองความเวิ้งว้างข้างหน้า
“แหวนนี้คงไม่มีคนสวมแล้ว”
พี่เขาขว้างแหวนลงแม่น้ำเจ้าพระยา ความเงียบเข้าปกคลุม เราใกล้กันแค่มือเอื้อม แต่ตอนนี้รู้สึกเหมือนพี่ก้องไปอยู่แสนไกล ไม่ยอมมองน้ำอีก
“ขอบใจน้ำมากที่บอกพี่ พี่ก็คงไม่มีอะไรต้องปิดบังน้ำอีกแล้ว”
พี่ก้องคลำที่ใต้คาง ค่อย ๆ ดึงแผ่นบาง ๆ ออกมา มันเป็นหน้ากากยางที่ดูเหมือนผิวหนังมนุษย์
“พี่เอส!” น้ำอุทาน
จบ
