เอ๊ะ! เอ๊ะ! อ๊ะ! เสียงแม่ค้าเองรึนี่
มาชวนชี้ชมบัวบานยั่วแย้ม
ชมพูขาวพราวสีมีม่วงแกม
เหลืองเกสรแต่งแซมแต้มน้ำตาล
งามกระไรใบบานกลีบบัวอ่อน
หมื่นภมรมักรุมนุ่มรสหวาน
นวลละมุนกรุ่นเย้าเจ้าบัวบาน
ปล่อยแม่ค้าเดินผ่านก็กระไร
อันว่าตัวข้าเจ้าก็เท่านี้
หาได้มีปทุมาจะอาศัย
คิดไหว้พระปฏิมาว้าเหว่ใจ
กลับมิมีบัวใบใช้ประนม
ขอถามหน่อยเถอะเจ้าข้า
บัวแม่ค้าคนงามช่างงามสม
ขายอย่างไรบอกได้ไหมจักได้ชม
เป็นบัวตมตูมดอกหรือออกบาน
มิได้คิดกล่าวเล่นเช่นเพลงว่า
ลงเรือน้อยลอยร่าห้วยละหาน
เด็ดดอกตูมก็นึกหน่วงห่วงดอกบาน
คว้าดอกบานก็พานกลุ้มดอกตูมค้อน
เป็นดอกไหนไม่กังวลคนไหว้พระ
ท่านคงจะไม่เคืองขัดคงผัดผ่อน
บัวดอกไหนพระท่านก็ให้พร
เหมาบัวอ่อนหมดตะกร้าน่าจะดีอ้าว! โน่นแน่ะ! แฟนแม่ค้าวิ่งมาโน่น
เงื้อมือไม้ร้องตะโกนซะอึงมี่
ชักปวดมวนป่วนท้องเข้าพอดี
ไว้วันหน้าค่อยพาที..ข้าน้อยลา (ล่ะ!)
@ สมานใจเสมอรักนรินธร (แม่ค้าขายดอกบัว กับ พ่อค้าขายปลาทู)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น