มันนุ่งกางเกงลายพรางเสื้อยืดคอย้วยมอซอ ใบหน้าเข้ม หนวดดกดำอยู่เหนือริมฝีปาก ลูกตากลอกไปมาตลอดเวลา
มันผลักบานประตูแบ็งค์เข้ามา หยุดยืนมองไปรอบ ๆ สงสัยจะมองหาตำแหน่งของโทรทัศน์วงจรปิด แล้วมองมาทางผม หนอย..กระดกหนวดส่งยิ้มให้ผมซะด้วย จากนั้นเดินล้วงกระเป๋าไปทางเคาน์เตอร์ที่หญิงสาวยืนอยู่ (หรือมันจะจับเธอเป็นตัวประกันหว่า) มันดึงกระดาษขึ้นมาแกล้งทำเป็นจดอะไรยิก ๆ แล้วหันไปกระซิบกับหญิงสาวข้าง ๆ
ถ้างั้น นังนั่นคงเป็นนางนกต่อที่พวกมันส่งเข้ามาดูลาดเลาก่อนลงมือ
มองจากการแต่งกายของผู้หญิงแล้วไม่น่าจะเป็นพวกเดียวกัน แต่อย่างว่า ทุกวันนี้ตัดสินคนจากเสื้อผ้าได้ที่ไหน ผู้ร้ายแต่งตัวดี ๆ มีถมไป
ผมจะทำไงดี มีผมอยู่คนเดียวเสียด้วย พวกมันเข้ามาสอง ยังไม่รู้คอยข้างนอกอีกเท่าไหร่ คนข้างนอกอาจสตาร์ทรถคอยอยู่แล้วก็ได้
มันจดพลางสายตาเหลือบมองไปรอบ ๆ ใช้เวลานานกว่าคนปกติเขาจดบันทึกรายการ หลังเสียบปากกาไว้บนแป้น มันหันไปกระซิบกระซาบกับหญิงสาวแล้วถือใบบันทึกรายการเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์ฝาก-ถอน แต่
มือข้างหนึ่งซุกกระเป๋ากางเกง
ผมขยับตัวอยู่ในท่าเตรียมพร้อม มือขวาทิ้งลงข้างซองสมิท โมเดล 10 ที่พร้อมกว่าผมเสียอีก
มันก้มตัวลงหน้าเคาน์เตอร์ ส่งกระดาษให้พนักงานคนสวยที่ผมแอบมองประจำ สงสัยจริงว่ากระดาษนั่นเขียนอะไร อาจเป็น เงียบ! นี่คือการปล้น ส่งเงินทั้งหมดในเก๊ะมาแล้วเฉย ๆ ไว้ ไม่งั้นตาย! หรืออาจเป็น ถ้าไม่อยากให้ทุกคนในที่นี้เดือดร้อน ส่งเงินมาแสนนึง
ผมล่ะเกลียดจริง ๆ ไอ้พวกคิดสั้นต้องการเงินเยอะ ๆ เร็ว ๆ สุดท้ายไม่เห็นหนีตำรวจรอดสักราย
ผมขยับเข้าไปกะให้ใกล้พอจะพุ่งรวบไอ้ตัวร้ายในทันทีที่ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือ เหงื่ออุ่นเริ่มซึมฝ่ามือ ห้องแอร์ร้อนอบอ้าวขึ้นปุบปับทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่ครั้งแรกสำหรับผม
ทันใด! มันหันมาทางผม!
ปื้นหนวดริมฝีปากขยับยิ้มชวนหมั่นไส้ ผมชะงักเท้า ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เสยิ้มไม่ให้มันรู้ว่าถูกจับตาดู ผมสังเกตเห็นผู้หญิงที่มันคุยด้วยขยำกระดาษทิ้งลงถังแล้วเดินออกประตู นั่นต้องเป็นสัญญาณบางอย่าง
บนเคาน์เตอร์ พนักงานหยิบเงินขึ้นมาปึกหนึ่ง มันคว้าหมับ!
ผมกระชับปืนข้างตัว
มันยัดเงินปึกนั้นใส่กระเป๋ากางเกงโดยไม่นับ
ผมมองไปทางพนักงาน รอสัญญาณอะไรสักอย่างไม่ว่าจะเป็นสายตาหรือมือ
มันยิ้มให้พนักงานแล้วหันกลับช้า ๆ
ใจผมเต้นแรง
มันก้าวยาว ๆ ไปที่ประตู ผลักบานประตู เดินออกไป
ผมถอนใจ
เฮ้อ..คนมาถอนเงินอีกแล้ว รอไว้คราวหน้าเถอะ ต้องมีปล้นสักครั้งล่ะนา
จบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น