เราอาจต้องการเพียงเท่านี้
เสียงดนตรีของพวกนกคอยขับขาน
แดดซ่อนเงาเบาลมพาดอกหญ้าบาน
และเขียนอ่านอยู่ละแวกมวลแมกไม้
เมฆพัดพรูฤดูกาลก็เริงรำ
เฉดฉากฉ่ำเงาไม้โยกอยู่โบกบ่าย
พอลมลู่ภู่กันแสงจำแลงสาย
ชุ่มน้ำแช่แรระบายก็ส่ายพา
เราอาจต้องการเพียงเท่านี้
ไม่มีใครมาเม้าท์มอยคอยด้อยค่า
โลกมนุษย์สุดใจเชื่อมเอือมระอา
แค่สักคนคอยถามว่า “เหนื่อยมั้ย”
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น