๏ ถูกสรรค์ทำเพื่อใช้..........แทนตน
บาปแบ่งบุญปะปน.............แต่งปั้น
มีหัวมีตัวตน.....................ตามแต่ ท่านนา
คือตุ๊กตางามคั่น...............เพื่อค้ำกรรมทันฯ๏ แลจัดหาลำกล้วย............กาบกลึง
เสียบไผ่พอคับตึง...............ต่อเข้า
เพียงบุศบกแก้วพึง.............งามผ่อง เจ้าเฮย
แหนแห่แลยวนเย้า..............ยิ่งแล้วเยี่ยงงามฯ๏ พาลงตรงแพร่งพ้น...........ริมทาง
บอกแก่เทวาวาง.................ว่าไว้
เคราะห์กรรมก่อจงจาง..........รางจาก ท่านเฮย
วอนดลเทวาไหว้.................สั่งไว้ในนางฯ๏ รินฝนลนแดดรั้ง................แรมเดือน
สัตว์ส่ำเหยียบมาเยือน...........ย่ำย้อน
คอหักจมมูลเลือน.............….เปื้อนเปรอะ ท่านนา
เรียก 'ตุ๊กตาเสียกะบาน' ซ้อน..บาปซ้ำกรรมแทน๚๛
Tags: ชักม้าชมเมือง
, poem
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น