เสียงไก่บ้านผู้ใหญ่ขันเป็นช่วง ๆ
เช้านี้พวกนกสงบเสียง อาจเป็นด้วยฝนที่พรำมาแต่หัวค่ำทำให้พวกมันหลับไม่สบายนัก รอบข้างยังมีเสียงกรีดปีกของจิ้งหรีดระงม
ท้องฟ้าสว่างรำไรแล้วตอนข้าพเจ้าลืมตาตื่น
สายลมอาจยังคงหลับไหลอากาศจึงนิ่ง..เย็นสบาย
จิตสำนึกแรกสำรวจตัวเองทันทีว่าลมหายใจเป็นเช่นไร?
ความรู้สึกโต้ตอบต่ออากาศรอบข้างเป็นอย่างไร?
อาการภูมิแพ้ที่กำเริบมาหลายเพลายังคงอยู่แลทุเลาลงช้า ๆ เช้าวันนี้อาการมีเหลืออยู่บ้าง วิงเวียนเล็กน้อยตอนขยับลุก ไม่มีงัวเงีย..ไม่มีความรู้สึกอยากนอนต่อ ข้าพเจ้าเปิดเจ้าไมเคิลเพื่อนซี้ขึ้นแล้วเริ่มหน้าแรกของ 'อรุณสวัสดิ์' ด้วยคำ..พลังขับเคลื่อน บ่อยครั้งที่ข้าพเจ้าตั้งคำถามกับตัวเอง จะเขียนไปทำไม? ในเมื่อเราเองหาใช่นักเขียน ไม่ใช่สัพพัญญู ทั้งไม่มีความรู้เฉพาะด้านที่จะนำมาแลกเปลี่ยนให้เวลาที่หากบังเอิญมีผู้ผ่านตาไม่ต้องเสียไปโดยเปล่าดาย อีกทั้งหลายครายังเจตนาปล่อยทัศนะหางอึ่งออกมากระดุ๊กกระดิ๊กโดยทำหน้าหนาเหมือนละแล้วซึ่งความอายทั้งมวล คิดก็ให้ยากใจในอันจะเคี่ยวเข็นระแทะอักษรซอมซ่อนี้ให้เดินหน้าไป แต่ทำไมข้าพเจ้ายังคงก้มหน้าขยับปลายนิ้ว? ข้าพเจ้าหาได้แน่ใจที่จะกล่าว ขออย่าได้เห็นไปว่าข้าพเจ้าสุ่มคิดไปเองโดยไม่มีความจริงแม้แต่น้อย ข้าพเจ้าเพียงมองจากภายในใจของตนเอง สิ่งนั้นเป็นความจริงสำหรับข้าพเจ้า เป็นความจริงอยู่เสมอ นั่นคือ 'พลังขับเคลื่อน' ! เป็นพลังเกิดจากถ้อยคำของท่าน patararanee ที่บอกว่า "เข้ามาอ่านทุกวัน" พลังเช่นนี้หาใช่พลังงานธรรมชาติเช่นสายน้ำ..สายลม..ไม่อาจเกิดขึ้นเอง ทั้งไม่อาจสร้างขึ้นมาได้เอง แต่เกิดจากการส่งผ่านถ้อยคำเพียงสั้น ๆ ถ้อยคำที่บอกให้ผู้รับได้รู้ว่า...เขาหาได้ดำรงอยู่โดยเดียว เขายังมีอีกดวงตาที่เฝ้ามอง...หรืออีกหัวใจที่เต้นอยู่ในจังหวะเดียวกัน.. เป็นพลังที่ยามแฝงอยู่ในถ้อยคำซึ่งไม่ได้กล่าวหาก่อประโยชน์โภชน์ผลอันใด แต่หากส่งไปยังผู้รับกลับอาจสร้างสิ่งมหัศจรรย์ขึ้นมา นั่นคือพลังงานที่ก่อรูปขึ้นยามข้าพเจ้าลืมตาตื่น ให้เปิดเจ้าไมเคิลแล้วร่ายเรียงอักษรเหล่านี้ ไม่ว่าท่านจะตั้งใจหรือไม่ข้าพเจ้ายังคงระลึกถึงการุณยคุณของถ้อยคำอันส่งผ่านมาจากเหล่าท่าน แลบอกตัวเองว่าจะเพียรกระทำในสิ่งซึ่งเหล่าท่านได้ให้ข้าพเจ้ามา "พลังงานที่อบอุ่นเช่นนี้ซุกซ่อนอยู่ในถ้อยคำของท่าน บอกออกไปเถิดขอรับ" เสาร์สวัสดี k r a t o m t u l e e Din : My Writing Life,
หาได้ใช้การขบคิดตั้งชื่อ เป็นคำที่ผุดขึ้นขณะข้าพเจ้าลืมตาตื่นและบอกตัวเองว่า..เขียนหนังสือ
เป็นพลังเกิดจากวาจาท่านอัมที่บอกว่า "คอยอ่านอยู่"
เป็นพลังที่ได้มาจากการรับรู้ว่ามีสหายอ่านความคิดผ่านตัวอักษรของเรา
แม้ท่านเดียวก็มากพอที่จะส่งแรงขับเคลื่อนให้ตัวอักษรขี้โรคคืบคลานไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น