วันนี้แปลกดี..
เป็นวันสิ้นเดือน..ทั้งยังเป็นวันอาทิตย์..
เหมือนเปิดโอกาสให้ได้มีเวลานั่งทบทวน..หลังจากปล่อยเวลาไล่จี้เราจนไม่เป็นอันตั้งตัวตั้งใจมาตลอดเก้าเดือน
ได้รับถ้อยความอุ่น ๆ จากสหายพี่สาม เหมือนรับทานข้าวหอมกรุ่นจากหม้อดินที่เพิ่งปลงจากเตา
นานแค่ไหนแล้วขอรับที่เรากินข้าวโดยหาได้คิดถึงข้าว
ความสนใจของเราไปกอดรัดอยู่ที่กับข้าวแลเรื่องราวสนทนาเสียจนน้อยครั้งจะชายตามองข้าว ข้าวกลับกลายเป็นอะไรสีขาว ๆ บนจานซึ่งไร้ตัวตน อาจลืมไปแล้วเสียซ้ำว่ารสชาติเป็นเช่นไร
พี่สามนำความระลึกรู้ย้อนกลับไปหาที่มาของชนพื้นถิ่น ณ ดินแดนสุวรรณภูมิอันคือต้นกำเนิดแห่งเราท่าน ลองสดับขอรับ ที่จริงแล้วพอล่วงเข้าเดือนตุลาคมทีไร ทำให้ข้าพเจ้านึกถึงหนังสือเล่มหนึ่ง " พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงมีวิธีชีวิตที่เรียบง่ายที่สุด และถ้าเรารู้สึกสักนิดก็จะพบว่า ข้าวเป็นพืช มหัศจรรย์มาก ( โดย วิมลพรรณ ปีตธวัชชัย ) ข้าว..ให้อะไรมากกว่าคาร์โบไฮเดรด ให้ความร่วมแรงร่วมใจ ให้ดวงจิตตระหนักรู้คุณแม่ธรรมชาติ ให้สายใยที่เชื่อมโยงหัวใจผู้คนไว้ด้วยกัน..แลให้รากฐานแห่งชีวิตบนถิ่นกำเนิดเกิดกาย การทะยานไปข้างหน้าเป็นเรื่องดี ดีพอ ๆ กับนั่งลงทบทวนกลับไปข้างหลัง..ไปยังที่มา วันหยุดสิ้นเดือนเช่นนี้หากมีเวลานั่งลงสักครู่ แล้วคิดย้อนดู..บนหนทางมุ่งไปข้างหน้าเราได้หลงลืมอะไรไว้บ้างที่ข้างหลัง? หากคิดไม่ออก..ลองนึกถึง 'ข้าว' ขอรับ สุขสันต์วันหยุดอำลาเดือนกันยายน
ที่ข้าพเจ้ามักนึกถึงคือเรื่องราวของการทำ"ขวัญข้าว"
เพราะสองปีก่อนในช่วงเวลานั้นพี่ชายโทรศัพท์มาหา
ดีใจที่ได้ลูกสาว และข้าพเจ้ากลายเป็นอากับเขาเสียที
ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ข้าวนนาเริ่มตั้งท้องสาว
แล้วเหล่าชาวนาก็จะทำการเรียกขวัญข้าวเชิญพระแม่โพสพ
ให้มาช่วยปกป้องเม็ดข้าวต้นข้าวทั้งหลายจากแมลงโรคภัย
ปีนั้นข้าพเจ้าตั้งชื่อหลานสาวว่า"ขวัญข้าว"
แต่ก็พ่ายแพ้ต่อชื่อฝรั่งว่า"เจนนี่"ในรอบสุดท้ายอย่างน่าเสียดาย
ทำให้เจ็บใจแลจดจำจนถึงทุกวันนี้ (แหะๆ)
จากชื่อหลานสาวทำให้ข้าพเจ้าสืบหาความเป็นมาและเรื่องราวของแม่โพสพและการทำขวัญข้าว
ทำให้รู้อะไรหลายอย่าง บางอย่างที่ไม่เคยรู้ก็รู้
ในขณะที่เราเปิดทีวีดูข่าวสารทุกวัน
มักได้ยินเรื่องการต่อสู้ทางเศรษฐกิจอย่างแข็งขันของทางรัฐบาลและเอกชน
ข้าวมักถูกเอามาพูดในเชิงสินค้าเสมอ
แต่หากลองค้นลองสืบดูความเป็นมาและวิถี-วิธีการเกิดและได้มาของมันแล้ว
จะพบว่า
ข้าวนั้นให้อะไรได้มากกว่าคาร์โบไฮเดรตแน่นอน
"ข้าวของพ่อ"
ในปกหลังของหนังสือเล่มนี้ ว่า
ผมเคยถามพระองค์ว่า ทรงโปรดเสวยอะไร
พระองค์ทรงบอกคำเดียวว่า"ข้าว"
ฝรั่งเคยวิจัยว่าข้าวมีสารชนิดหนึ่งที่ทำให้ไม่เครียด
คนไทยเลยได้หัวเราะกันตลอด แต่มายุคนี้
เราไม่เอากันเลย จะเอาแต่ ขนมปัง ไข่ดาว สเต็ก"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น