☉สายน้ำนี้เคยมีชีวิต
ต่อชีวิตสองฝั่งทั้งซ้ายขวา
รี่ไหลเลื้อยเลี้ยวเลาะเซาะหลากมา
เลี้ยงวิญญาผู้คนบนฝั่งคลอง ฯ
☉ผ่านเรือกสวนไร่นาได้อาศัย
ชุ่มกล้าใบเติบกอคลอฝั่งสอง
เขียวชอุ่มพุ่มพฤกษ์นึกชวนมอง
ตลอดคลองลัดสวนล้วนร่มเงามีลำพูโพงพางกุระราย
ซุ้มไทรสายทอดย้อยลงหงอยเหงา
สงัดเงียบเลียบฝั่งได้บังเงา
สกุณาร้องเร่าอยู่รายเรียง ฯ
☉รี่ไหลเรื่อยเอื่อยอ่อนชะอ้อนช้า
ผ่านศาลาหน้าวัดสงัดเสียง
เรือหลวงพ่อจอดรออยู่เอียงเคียง
รุ่งเช้าเรียงจ้ำพายกระจายบุญ ฯ
☉ค่อยลดเลี้ยวไหลผ่านย่านอาศัย
ล้วนเสาไม้ปักปรับรับคานหนุน
พ้นหน้าบ้านเป็นสะพานได้จานจุน
ทั้งคนรุ่นคนเฒ่าเฝ้าสัญจรเห็นร้านค้ารายเรียงเคียงสองฝั่ง
มีเสาพังหักแลเห็นแต่ขอน
เหมือนรักพรากจากไปไม่อาจวอน
เจ้าก็ทอนไม้ใหม่ปักไว้แทนหน้าน้ำหลากไหลเชี่ยวเป็นเกลียวกลุ้ม
ถะถั่งรุมลัดหลากจนยากแสน
จะงัดพายคัดเรือก็เหลือแกน
ยิ่งคับแค้นงัดใจให้คลอนตาม ฯ
☉ออกพรรษาชักพระต๊ะตุ้มตุ้ม
เสียงตะโพนดังรุมทั่วคุ้มขาม
เหมือนใจเรียมแน่แล้วนะนงราม
ที่เฝ้าตามเต้นตังดังตะโพนพวกฝีพายฝึกมือกันฮือฮัก
ต่างพร้อมพรักเพรียกขวัญกันฮึกโหม
ส่งเสียงฮุยฮุยจ้ำจ้ำจ้ำโจม
ร่วมประโคมแข่งขันวันชักพระน้ำหลากท่วมไหลหลั่งทั้งฝั่งสอง
เหมือนรักน้องของพี่นี่แล้วล่ะ
จะท่วมใจอย่างไรไม่ลดละ
จะชักพระมาให้เห็นเป็นพยานทั่วทุกเรือนเตรียมซึ้งนึ่งข้าวเหนียว
หาใบพร้อเพรียวเพรียวเกี่ยวประสาน
สอดร้อยรัดมัดข้าวเหนียวนึ่งไม่นาน
ได้เป็นต้มโยนทานผ่านเรือพระหากมีเจ้าอยู่ด้วยจะช่วยร้อย
เอาพร้อคอยมัดข้าวเหนียวแล้วเกี่ยวกะ
เหมือนรัดร้อยรักเดียวนั่นเทียวนะ
แต่ไม่โยนให้เรือพระจะไว้เองทั้งลำคลองนองเนืองเรื่องสนุก
จะนั่งลุกเสียงดังผ่างผ่างเผง
นั่นเรือรำโน่นเรือกลองร้องบรรเลง
นั่นเรือเอ็งนี่เรือใครลัดไหลมาได้เวลาเสียงตะโพนมาพ้นคุ้ง
เรือพายพุ่งพุ้ยน้ำจ้ำเข้าหา
แย่งรุมยื้อยึดเย้าเข้าไขว่คว้า
ช่วยกันลากเรือพระมาในลำคลองพี่แรงน้อยด้อยพละดอกนะเจ้า
หากต้องเข้าไปแย่งแข่งใครผอง
เห็นทีจะพลาดท่าไม่น่ามอง
จึงขอจองน้องนางอย่างวางใจขอเจ้าเป็นพระกลางใจที่ใสซื่อ
ใครยึดยื้อฉุดพาอย่าหวั่นไหว
ขอจงครองบริสุทธิ์พิศุทธ์ใจ
แห่งทรามวัยไว้ให้พี่นะชีวันสง่าสวยพราวพร่างมากลางน้ำ
มณฑปล้ำเลิศรุจีมณีสวรรค์
พุทธปฏิมาลัดดาวัลย์
ซุ้มเชิงชั้นชดช้อยลิ่วลอยมาดั่งชะลอทิพย์อุบลมณเฑียรเมฆ
วิสิทธิ์เสกศศิประไพในเวหา
ให้ละลิ่วไหลลงคุ้งคงคา
เลื่อนแลมาราวสวรรค์วิมานลอยมาเร็วเถิดคนดีพี่จะช่วย
ร้อยต้มด้วยสายใยใช้ใจสอย
ให้สองเราอยู่ร่วมรวมใจคอย
แล้วค่อยค่อยโยนต้มสมดังปอง
☉สายน้ำนี้เคยมีชีวิต
สุดจะคิดย้อนไปยิ่งใจหมอง
ลำน้ำขื่นตื้นขอดตลอดคลอง
ไม่อาจร้องเรียกฝืนให้คืนมาภาพพร่าเลือนเลื่อนดับลงลับพราก
สายน้ำหลากจากไกลไม่ทวนหา
คงเหลือเพียงเสียงพร่ำลำคลองชรา
ที่ช้าช้าสิ้นใจไปวันวันเสียงตะโพนพร่ารางจนจางแล้ว
ก ร ะ ท่ อ ม ธุ ลี ดิ น
ตลอดแนวคุ้งคลองเพียงฟองฝัน
ยังคอยอยู่นับจากวันพรากกัน
จนถึงวันสิ้นใจ..คงได้เจอ ฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น