ออกเดินทาง 
เพื่อนชวนลงเกาะ!
"เกาะอะไร?" ผมถาม
"เกาะลันตา" เพื่อนตอบ
"ได้เลย" ง่ายเพียงนั้น! พวกเราทำงานหนักกันประมาณสี่เดือน จากนั้นจะออกเดินทางไปตามแต่ใจอยาก ช่วงหลังมานี่พวกเพื่อน ๆ มีอันต้องแยกย้ายคนละทิศละทาง เราไม่ได้รวมตัวกันเหมือนก่อน แต่อากาศหนาวตอนรุ่งสาง โต๊ะน้ำชาหน้าเต้นท์ เตาของเพื่อน ชาอุ่น กาแฟ คอยเพรียกให้พวกเรากลับไปหาวันเวลาเหล่านั้นอีกครั้ง เรานัดเจอกันที่เกาะลันตา ผมเสร็จงานก่อนใครคิดล่วงหน้าตะลอนไปเรื่อย ๆ พวกเขาเสร็จงานเมื่อไรค่อยเจอกัน วันออกเดินทางความรู้สึกตื่นเต้น เร้าใจแวะกลับมาทักทายเหมือนเพื่อนที่ห่างหายหน้ากันไปนาน การเดินทางยังสถานที่ไม่คุ้นเคย ไม่รู้จักเส้นทาง ไม่รู้จักใคร ทุกอย่างเป็นของใหม่ หนทางข้างหน้าไม่รู้จะเจออะไร ให้ความรู้สึกท้าทาย...ตื่นใจ! ผมออกจากระโนดก่อนเที่ยง แวะเติมน้ำมันเต็มถังที่หัวไทรเป็นปั้ม ปตท--มีร้านกาแฟใต้เงาไม้ร่มรื่น อาศัยเงาไม้กินอาหารกลางวันที่เตรียมมา (โดยไม่ลืมสั่งกาแฟหนึ่งแก้ว) จากนั้นศึกษาเส้นทางจากแผนที่ทางหลวง ผมกวาดตามองหาเกาะเล็ก ๆ ไปตามแนวชายฝั่งอันดามัน เกาะลันตาอยู่ในเขตจังหวัดกระบี่ จะต้องขับรถข้ามฟากจากที่ราบตะวันออก ตัดแนวเขาขึ้นไปฝั่งตะวันตก ดูระยะทางแล้วประมาณสี่ร้อยกว่ากิโลเมตร ผมยกกาแฟสดขึ้นซดตาก็มองแผนที่ไป สายลมเที่ยงวันกำลังเล่นวิ่งไล่จับกับเปลวแดด กาแฟหอมกรุ่นแก้วนั้นไม่ใช่รสกาแฟเป็นรสของการเดินทางที่ผมคิดถึง-- การเดินทางเริ่มขึ้นแล้ว! ล่องลอย อิสระ เหมือนนกที่โผบิน มีเส้นทางหลายสายไปยังเกาะลันตา ด้วยความที่ไม่รู้จักมักคุ้น ผมเลือกใช้เส้นทางที่คิดว่าสั้นสุด ผ่านบ่อล้อ ตัดขึ้นเขาควนหนองหงษ์ ข้ามฟากไปตรังเลี้ยวที่วังวิเศษ ไปทางกระบี่ (รู้ภายหลังว่าเป็นเส้นทางที่ไม่ควรใช้เพราะขึ้นเขาสูงทำให้เสียเวลา ต่างจากทางราบแม้จะไกลกว่าแต่ไปได้เร็วกว่า) น้ำมันเต็มถัง-- แผ่นเพลงโปรดวางเรียงรอเปิด--เปิดเพลงดัง ๆ แล้วการเดินทางก็เริ่มขึ้น “มีอุทยานแห่งชาติฯ อยู่ปลายสุด ขับรถไปให้สุดทาง” (รู้จักเกาะลันตาแค่นั้นจริง ๆ) (มีต่อ)
ผ่อนคลายแต่ตื่นตัวพร้อมรับสถานการณ์และปัญหาเฉพาะหน้า
ทุกนาทีล้วนมีความหมายควรค่าแก่การจดจำ
ของกินเล่นวางกองที่เบาะข้าง--
เครื่องดื่มนอนนิ่งในถังน้ำแข็งหลังเบาะ--
จุดหมายคือ เกาะลันตา
ด้วยข้อมูลแค่ที่เพื่อนบอกว่า--
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น