ตอบโดย หนุ่มนาในกรุง เมื่อ: 2007-12-24 01:05:35
จดหมายจากหนุ่มนาในกรุง
23 ธ.ค. 50
ถึง หนุ่มนาเมืองระโนดที่น่าหยิก
แรกทีเดียว ข้าพเจ้าขอเรียนท่านว่าข้าพเจ้ายังไม่สามารถหาเวลาที่เหลือในชีวิตขณะนี้อ่านงานเขียนที่ท่านอุตส่าห์บรรจงแปะไว้ที่โน่นที่นี่ได้ทั้งหมด แต่ขอให้เชื่อเถิดว่า ก่อนที่เวลาของชีวิตของข้าพเจ้าจะสิ้นสุด ข้าพเจ้าจะขวนขวายไขว่คว้าสรรหางานเขียนของท่านมาอ่านให้หนำ**งใจให้ได้ แล้วข้าพเจ้าก็จะอวดสหายนอกโลกของข้าพเจ้าว่า นี่แน่ะเอ็ง ไอ้นักเขียนคนนี้เป็นเพื่อนข้าว่ะ
เฉกเช่นกับอาการปริ่มล้นท้นท่วมเมื่อได้เห็นบทกวีใต้นามปากกกาของคนคุ้นเคยแบหรากลางหน้านิตยสารชื่อดัง ข้าพเจ้ากางอวดผู้โน้นผู้นี้ หัวร่อร่าแล้วอวดดังๆด้วยเสียงภาคภูมิว่า...เพื่อน**เป็นกวีว่ะ! **เห็นไหมว่าเพื่อน**เป็นกวี - การมีเพื่อนเป็นกวีทำให้ข้าพเจ้ากินข้าวอร่อย ทำงานด้วยความสนุก และคิดคึกคักอยากเล่นอินเตอร์เน็ตอีกสักคืน...คืนนี้...บัดซบ นี่มันย่างวันใหม่แล้วนี่หว่า ถ้างั้นใคร่ขอรบกวนท่านช่วยเปลี่ยนวันที่ข้างบนด้วยว่า 24 ธ.ค. 50
ข้าพเจ้าครุ่นคิดใคร่ครวญหวนระลึกถึงเรื่องราวในอดีต บ่อยครั้งให้อารมณ์อันมัวหมอง ท่านเคยไหมที่จะรู้สึกผิดอย่างไม่น่าให้อภัยหลังจากที่คิดทบทวนแล้วพบว่าเราได้ทำความผิดต่อเพื่อนบางคนไว้มากมาย หยาดใจสารพัดที่ลงแรง น้ำจิตน้ำใจอันประเสริฐของเพื่อนที่ต้องการเห็นเราด้นดั้นเดินดุ่มไปหาฝัน มันพังครืนลงไปด้วยความไม่เอาไหนของเราเอง บ๊ะ!
โลกหนึ่งโลกใดที่ข้าพเจ้าพอจะสรรหามาอ้างว่ามันเป็นโลกที่สงบสุข ปราศจากสิ่งรบกวนใจ ขอให้ท่านโปรดรับทราบไว้เถิดว่า มันก็เป็นแค่กะลาแคบๆที่ข้าพเจ้าสร้างขึ้นเพื่อครอบตัวเอง หนีความรู้สึกผิด หนีความละอายใจ หนี**ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยากจะหนี เรียกมันซะโก้หรู้ว่านี่คือ "โลกส่วนตัว" เป็นการยืมคำเท่ๆมาใช้อย่างไม่น่าให้อภัย กะลาคับแคบที่ครอบข้าพเข้าอยู่จึงดูเหมือนจะดูดีด้วยคำว่า...โลกส่วนตัว อืม...ขอบคุณปราชญ์ทั้งหลายที่ช่างสรรหาคำมาให้ใช้ได้อย่างไม่รู้เบื่อ
ข้าพเจ้าคิดจะเดินไปหากระโปรงซักตัวมานุ่ง คิดว่าบนชั้นสูงๆของพารากอนน่าจะมี ข้าพเจ้าละอายใจเหลือเกิน ข้าพเจ้าเป็นชายทั้งแท่งและทั้งพวง เจอะแม่หญิงอกล้นก้นงอนข้าพเจ้าก็สะเดิดจนตุงเป้า แต่ข้าพเจ้าเหมือนไม่ใช่ชาย จำได้ว่ากาลครั้งโน้นข้าพเจ้ารับปากว่าจะวิจารณ์ "กระบี่ทะลายฟ้า" ให้ท่านน็อก แต่ความเก่าความแก่ดึกดำบรรพ์ก็เข้ามาขัดจังหวะ ข้าพเจ้าเขียนคำวิจารณ์ไม่ออก แต่ทั้งนี้ก็ใช่ว่ามันจะไม่ออกมาเลย เท่าที่ออกมาและเท่าที่อ่านไอ้ที่ออกมาก็เห็นว่า มะพร้าวห่วยที่ข้าเจ้ากำลังจะเสนอขาย ไฉนจะหวานหอมอร่อยชื่นใจเท่ามะพร้าวหอมที่ท่านปลูกไว้เต็มสวน!
ด้วยเห-ตุ ฉะนี้ ด้วยเห-ตุฉะนี้แล
ได้โปรดตวัดกระบี่บั่นคอข้าพเจ้าเถิด
อีกประการ หากท่านยังแก่ไม่ถึงวัยอัลไซเมอรส์ ท่านก็ควรจะจำได้ว่าข้าพเจ้าเคยอวดดีคิดจะเขียนนิยายแข่งกับท่าน ข้าพเจ้าพูดซะดิบดีว่าจะทำให้นิยายจบภายในสิ้นปี แต่จนแล้วจนรอดข้าเจ้าก็ยังไม่ได้เริ่มแม้แต่ตัวอักษรตัวแรก เหตุผลหรือคำแก้ตัวน่ะหรือ...ก็เหล่านี้ไง-ติดสอบ -ไม่มีเวลา -งานยุ่ง -ฯลลลลลลลลลลลลลลฯ
วันนี้วันที่ 24 แล้ว อีก 7 วันก็สิ้นปี มนุษย์หน้าไหนจะปั่นนิยายจบ ไม่มีใครเขาทำกัน นักเขียนซีไรต์ก็ไม่ทำ นักเขียนรางวัลโนเบลก็ไม่ทำ แล้วผมจะทำทำไม?
ได้โปรดปลิดชีวิตข้าน้อยเถิด...
เอาล่ะ นี่ก็ล่วงมาหลายยาม นับว่าดึกพอดูสำหรับคืนวันอาทิตย์ ข้าราชการท่านหยุดพรุ่งนี้ แต่กามกรอย่างข้าพเจ้าหาได้มีวันหยุดเยี่ยงราชการท่านไม่
รักษาสุขภาพด้วย
หนุ่มนาในกรุง
อุ๊ย...อยากใส่กระโปรงก็ไม่บอก
ตอบลบมีให้ยืมหลายตัว ไม่ต้องไปซื้อหรอกอ้าย
หรือถ้าจะนุ่งผ้าถุงก็มีให้ยืมนะ
ใส่แล้วเป้าไม่ตุง
บัดสีบัดเถลิงจริงๆ เชียวหนุ่มๆ พวกนี้
อิอิ ชอบบบบบ