อาทิตย์สวัสดิ์ขอรับพี่ท่าน (และท่านออลเวย์สะเล็กที่นับถือ)
อา..ประเด็นน่าถก!
ขออนุญาตถกกะโหลกผู้น้อยดูสักหน่อยว่ามีอะไรอยู่บ้าง?
เนื้อหา?
ผู้รับ?
ความเข้าใจผิด?
อคติ?
สื่อ?
สาร?
โอ..ข้าพเจ้าเคยลังเลที่จะโพสท์บันทึกครั้งจบไอ้กระรอกที่ถูลู่ถูกังกันมาร่วมแปดเดือน มีประโยคหนึ่งคว้าคอข้าพเจ้าไว้ ทำเอาลังเลจะคลิกดีไม่คลิกดี ตอนนั้นระบายถึงความท้อใจ จะไม่ไปต่อแล้ว แต่ก็ให้ละอายใจตน เพราะหมายถึงว่าจะเก็บไอ้กระรอกน้อยเข้าเก๊ะ ตามไฟฝัน ปีกาซัส เชอร์ล็อคต๋อย เจ้ากะปิ ไปอีกเรื่อง (วุ้ย! นี่ข้าพเจ้ามีเรื่องเขียนไม่จบแยะปานนี้เชียวเรอะ!) หลังจากกัดฟันดันทุรังจนจบ ความยินดีนั้นเปล่งออกมาเป็นภาษาอักษรประมาณนี้ขะรับ "เขียนจบเพียงหนึ่งเรื่องยังดีเสียกว่าสะสมนิยายไม่จบไว้เก้าหมื่นแปดพันเก้าร้อยเรื่อง!" อะไรประมาณนั้น! พี่ท่านอาจมองเห็นเป็นประโยคดาษ ๆ ไม่น่าจะมีปัญหาปัญญาคว้าคอที่ตะกั่วเรียกเพ่อย่างคอข้าพเจ้าได้ แต่พี่ท่านขะรับ ข้าพเจ้าเกิดสะกิดใจ ด้วยหากสหายพี่สามมาเจอเข้า เกรงท่านจะคิดไปว่าข้าพเจ้าแขวะท่าน เพราะรู้อยู่ว่าสหายพี่สามท่านก็มีเรื่องที่ยังไม่จบเช่นกัน หากเป็นเมื่อตอนโพสท์บอร์ด ข้าพเจ้าจะเปลี่ยนประโยคที่อาจก่อปัญหา ไม่ก็งดโพสท์นั้นไปเลย แต่ครั้งนั้นข้าพเจ้าลังเลอยู่สองวิฯ แล้วคลิก! (โดยไม่เปลี่ยนอะไร) เพราะเชื่อมั่นว่าสหายพี่สามจะอย่างไรก็เป็นบุคคลซึ่งพร่องหรือกระทั่งขาดสิ่งหนึ่งซึ่งคนทั่วไปเขามีกันอยู่เป็นอาภรณ์ประดับกาย สิ่งนั้นคือ อคติ! เมื่อเชื่อมั่นเช่นนี้ ข้าพเจ้าจึงคลิก สำหรับคนที่มีอคติเป็นอาภรณ์ ไม่ว่าเราจะใช้สื่ออะไร? ส่งสารใด? ผลรับไม่มีวันแตกต่างไปได้ แลสำหรับผู้ที่ไร้อคติ ก็ไม่มีสารใดสื่อใดที่จะมาทำให้จิตใจพลอยขุ่นมัวไปได้ เป็นไปได้ไหมขอรับว่าทุกอย่างประกอบกัน ทั้งผู้ส่ง เนื้อสาร สื่อ และผู้รับ หากพิกลพิการเสียสักส่วน ก็จะเกิดปัญหา ในฐานะผู้ส่งสารเราไม่อาจตามไปชะล้างอคติที่ปลายทางได้ ทำได้เพียงดูแลเนื้อสาร วิธีนำเสนอ ให้ดีที่สุดจึงส่งออกไป ในฐานะผู้รับสาร เราเพียงรับด้วยจิตใจที่ผ่องแผ้ว ไร้มายาคติ อคติใด ๆ เป็นเช่นแก้วที่ว่างเปล่ารับน้ำไว้ แล้วค่อยมอง ค่อยจิบ ค่อยชิม หากดื่มได้ก็ดื่ม ดื่มไม่ได้เพียงเทออกรอรับน้ำใหม่ต่อไป โลกของการสื่อสารก็จะสุขโขสโมสรด้วยประการฉะนี้แล ฯ คารวะ ปล. ประทานโทษเถิดพี่ท่าน ผู้น้อยมองหา 'หนึ่งถ้อยคำ..' เสียทั่ว ไม่ทราบอยู่ที่ใดอ่ะขะรับ? ถ้อยคำ คำนั้น..หนึ่งถ้อยคำ..หนึ่งถ้อยคำ..
สวัสดีท่านพี่…
ตอบลบ“เป็นไปได้ไหมขอรับว่าทุกอย่างประกอบกัน ทั้งผู้ส่ง เนื้อสาร สื่อ และผู้รับ หากพิกลพิการเสียสักส่วน ก็จะเกิดปัญหา”
เครื่องจักรเครื่องหนึ่ง หากเฟืองฟันเสียสักตัว มันก็พัง…
ผมคิดถึงเครื่องจักรสีแดง ที่วันนี้จะลงฟาดแข้ง คงฟังได้จากวิทยุ…
หา…ไรนะ ผมนอกเรื่องหรือ อิอิอิ
หากสลาย อัตตา ลงได้ ผมว่า อะไร ๆ ก็สื่อสารได้สำเร็จ
อ้อ เรื่องสั้นขนาดยาว ของผมก็มีที่เข้าแฟ้ม “ไม่จบ” สองเรื่อง เหมือนกันท่านพี่
ด้วยมิตรภาพครับ
จิต จิตติ