พุทธศตวรรษที่ ๑๒
กลางป่าลึก
เสียงกลองหลายร้อยใบดังลั่นป่าเป็นจังหวะพร้อมเพรียง
“ตึง! ตึง! ตึง!ตึง!”
ดังมาจากเนินภูเขาไฟที่ดับสนิท บนลาดเนินเหล่าทหารองครักษ์ยืนเรียงแถว ร่างกายกำยำท่อนบนเปลือยเปล่า ตลอดพื้นศิลาขนาบด้วยสระน้ำใหญ่ ผิวน้ำกระเพื่อมทุกครั้งที่เสียงกลองกระหน่ำ บันไดนาคราชหลายร้อยขั้นเชื่อมต่อ ‘โลกมนุษย์’ สู่ ‘โลกสวรรค์’ มองขึ้นไปจนสุดบันได เป็น ‘โคปุระ’ มหึมาสูงสง่าทรงอำนาจ มีเพียงมหากษัตริย์ผู้อยู่เหนือคนทั้งปวงในอาณาจักรยิ่งใหญ่แห่งนี้ เหล่าพราหมณ์ และ องครักษ์ชั้นสูงเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้อยู่ร่วมพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ของเช้าวันนี้ แก้วผลึกใส ๑๕ ชิ้น ถูกจัดวางตรงกึ่งกลางประตูมหาโคปุระทั้ง ๑๕ ช่องประตู เสียงพราหมณ์สวดมหามนตราดังก้องไปทั้งปรางค์ใหญ่ เบื้องบูรพาทิศ ดวงสุริยะกำลังเคลื่อนขึ้นจากขอบฟ้า ณ ศูนย์กลางโคปุระที่เปรียบเหมือนใจกลางจักรวาลมีแท่งหินศักดิ์สิทธิ์ตั้งบนฐานโยนี ดวงสุริยะเคลื่อนเข้าสู่กรอบประตู มหาราชาขยับพระวรกาย ทรงหยิบอัญมณีใสบริสุทธิ์ขึ้นมาวางบนแท่งหินศักดิ์สิทธิ์แล้วทรงก้าวประทับประจำที่ เสียงสวดมหามนตราดังก้อง แสงจากดวงสุริยะ..พุ่งทะลุแก้วผลึกที่ประตูบานแรก กลายเป็นลำแสงพลังงานสูงผ่านแก้วผลึกชิ้นต่อ ๆ ไป จนถึง ‘มหามณี’ ลำแสงพลังงานเข้าวนเวียนใน ‘มหามณี’ เปล่งประกายสีรุ้งเจิดจ้า เบื้องหน้ามหาราชา ปรากฏระนาบใสมีภาพสถานที่ต่าง ๆ เห็นแท่งหินหลายแท่งตั้งเรียงเป็นวงกลม...เห็นรูปทรงปิรามิดใหญ่...เห็นมหาปราสาทหิน...เห็นสถานที่ประหลาด แปลกตามากมาย...มหาราชาเลือกสถานที่หนึ่ง ทรงใช้พระหัตถ์สัมผัสภาพเบื้องหน้า สายรุ้งพุ่งออกจากมหาอัญมณีเข้าสู่องค์มหาราชา พระวรกายค่อยๆ เลือน ทันใดเหล่าองครักษ์ผู้จงรักภักดีถูกสังหารลงพร้อมกัน มหาอัญมณีถูกคนผู้หนึ่งคว้าไปจากแท่งหินศักดิ์สิทธิ์ ภาพเบื้องหน้าเริ่มเลือน มหาราชาหันพระพักตร์กลับมาด้วยแววตาแตกตื่น “เจ้า!....เจ้า! ข้าจะกลับมา...ฆ่ า...เ จ้ า !” PRESENT ให้เสียงโดย : พันธมิตร
KRATOMTULEEDIN PRODUCTIONS 
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น