DiN

-หวานหอม ในอ้อมขวัญ-

๏ หวานเจ้าเอยหวานล้ำเกินคำกล่าว
หวานเรื่องราวกรุ่นหอมของจอมขวัญ
หวานคำเปรียบเทียบเทียวเกี้ยวรำพัน
หวานกำนัลคำรักในอักขรา

ผ่านเรื่องราวหลายหลากซากชีวิต
ผ่านคมคิดคืนวันที่ฟันฝ่า
ผ่านอวลเหงาเงาหลอนสุดอ่อนล้า
ผ่านเหว่ว้าอ้างว้างบนทางจร

ถ้อยคำรักถักใยในตราตรึง
แผ่วหวานซึ้งกลบเหงาในเงาหลอน
ลำเนารักถักทอรอเว้าวอน
มาออดอ้อนอิงแอบแนบกรุ่นกาย

ลืมเสียเถิดอ้างว้างบนทางเปลี่ยว
ลืมให้สิ้นดายเดียวเคยเกี่ยวก่าย
อ้อมกอดรักจักถนอมกล่อมให้คลาย
จนเรื่องร้ายพ้นผ่านสราญรัญ

เพลงขลุ่ยครวญหวนหวานผ่านม่านไผ่
ร้อยดวงใจแนบเนารักอักษรสรร
แม้นเดือนดับลับดวงห้วงชีวัน
ขอหมายมั่นร่วมเรียงเคียงพี่ยา

หวานน้ำคำคมความงามไม่สิ้น
หวานรวยรินรสหวานซ่านอุรา
หวานคำออดพร่ำพรอดยอดชีวา
หวานวาจายอดวิญญูไม่รู้คลายฯ

...


จะแต่งมากำนัลนานแล้ว
แต่โรคขี้เกียจกำเริบ ...เพิ่งได้กำราบ


หวังใจว่า อาการป่วยทางกายจะผ่อนคลายบ้างแล้ว

ด้วยจิตคารวะ
พระพาย

ไม่ได้ป่วยนะขอรับ
ยังปึ๋งปั๋ง
แต่ไม่ทราบเกิดอะหยังขึ้น
จึงได้เป็นไปเช่นนี้

ไม่ปะเสียหลายวันท่านเป็นอย่างไรบ้าง?
ข้าพเจ้าเอา'โคกบัวบก' ไปโพสท์บอร์ดสำนัก ด้วยความที่เจ็บมือลุกลี้ลุกลนโพสท์ไปทั้งโค้ด เละเลยทั่น

ขอบคุณสำหรับกลอนขอรับ
แล้วเขียนมาอีกน้า..

คารวะ

เอานา จะป่วยไม่ป่วย หากท่านยังใช้คอมพ์ไม่สะดวกด้วยโรคพังพืดอย่างที่ว่า สำหรับข้าเจ้าแล้วท่านก็คือคนป่วยอยู่ดีแหละนา

อย่าเถียง...อย่าเถียง...


จัดบ้านใหม่บ่อยๆ อย่างนี้ ไม่เห็นใจผีบ้านผีเรือนอย่างข้าเจ้าบ้างหรือ? ท่านจัดบ้านใหม่ทีไร ข้าเจ้าเดินโหม่งโน่นโหม่งนี่จนหัวโนอยู่ทุกที



คนป่วยพักผ่อนเยอะๆ น้า..

ด้วยมิตรฯ

โถ ๆ ๆ ๆ
มามะ..มาทายาหม่อง..

ด้วยเพชราฯ