จากธุลีดิน ณ ฝั่งลาว ............................. ถึงธุลีดาว ณ ถิ่นไทย ความซาบซึ้งมันแล่นฝ่าไฟแดงจึงเหยาะน้ำปลาน้ำมันหอยตักใส่จานมาฝากเธอ
ฟากฟ้าทางนี้ไม่มีดาว
ฉันนั่งหาวสามหวอดกอดลมหนาว
ฟากฟ้าทางนี้คงหลังยาว
ได้แต่หาวหาวหาวจะเข้านอน

คิดถึงเธออยู่บ้างเหมือนกัน
ตอนมือสั่นไม่มีมันนี่ให้ถอน
ฉันเดินวนจนขาคลอน
ตู้เอทีเอ็มลาวมองค้อนก็หลายที

หะแรกกะว่ารวยเละ
โอ้โฮเฮะพกไปเป็นแสนน่ะสิ
ห้ามไม่ได้คนมันรวยทำอะไรก็ดูดี
รู้อีกทีหน้ามืดจะเป็นลม
ก๊วยเตี๋ยวชามละหมื่น
โค้กก็กลืนแทบไม่ลงป๋องห้าพันห้าชักพาขม
ห้องพักคืนละแสนแค้นน่าชม
กว่าซานซมกลับไทยเกือบได้ล้างจาน
ท้องฟ้าหลวงพระบางนั้นไร้ดาว
ลองถามข่าวแคมโขงก็โก่งขาน
ดาวหางหายไปตั้งนมนาน
ฟังว่าพวกชาวบ้านเอาไปดองยา
ดาวไถยังไม่พ้นโทษ
คงนานโพดถูกขังอนาถา
ดาวลูกไก่ก็ถูกคลุกน้ำปลา
โยนกระทะดังซ่าทอดน้ำมัน
ฉันนั่งหาวเจ่าจุกซุกลมหนาว
เจ้าดวงดาวไปไหนหนานั่งหาหัน
ชักหมดหวังเข้านอนแอบค้อนจันทร์
จนในฝันจึงเจอะดาวพราวห้วงใจ
 
ธุลีดิน
ขนำพันดาว
จวนสิ้นปี