@ ท่านคั่น : ฝันร้าย
๏ เด็ดรวงข้าวมาควั่นทำคานหาบ
ย้อมเยื่อหยาบใยไม้ด้วยพรายฝัน
หอมอวลอบบุหงารำไปพรรณ
กระแจะจันทร์อันชวนจรุงชม
เรียงสองหาบกุหลาบกลีบละมุนกรุ่น
ละไมมุ่นมาริสาบุษบาผสม
ดวงบุหลันดาดฟ้าดาริกาภิรมย์
พับโพยมเพียงผ้าพิมพาภรณ์
แล้วเอารักวางลงตรงสองหาบ
เคียงขนาบอาบอวลนวลสมร
ด้วยธารฝันเฟือนหล้าดารากร
ยุคนธรแห่งรักแน่นหนักวาง
คอนคานหาบเคียงบ่ามาลิ่วลัด
พระพายพัดเฉื่อยชายยามใกล้สาง
กรุ่นอุษาอ่อนโรยโดยเลือนราง
บรรจงเยื้องเหยาะย่างมาบางเบา
แล้วนั่งลงข้างนางนิทรามาส
นุชนารถเฉิดฉันสุพรรณิการ์เฉลา
พริ้มขนงต้องลมรำเพยเพรา
พวงแก้มเล่าอ่อนอิ่มเจ้านิ่มนวล
นำรักโรยรายล้อมมากล่อมเจ้า
จงสู่เช้าด้วยฝันงามนะทรามสงวน
จะเห่กลอนกล่อมจิตแล้วชิดชวน
สดับครวญทิพย์ดนตรีรพีพรรณ
โอ้รุ่งรางเลื่อมดวงสุรีย์ศรี
แว่วโนรีร่ำรื่นก็ตื่นขวัญ
เหลียวทางไหนไร้รอยมาลัยวรรณ
สะทกหวั่นฝันเร่..เพียงเอกา ฯ
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น