ดึกสงัดสวัสดีเจ้าค่ะ
ท่านดินล่ะก็ ที่บอกไปนี่ท่านไม่เชื่อเลยรึ แหล่วกัลล์
ที่เคยบอกเรื่องงานน่ะ ไม่มีมุขเจ้าค่ะ
รายได้ไม่มากไม่มาย แค่พอซื้อมาม่ากินไปจนถึงสิ้นเดือนแบบไม่อดตาย
ส่วนเวลาในจันทร์ถึงศุกร์นั้นข้าเจ้าเผาผลาญให้หมดไปโดยการนั่งเอ้อระเหยลอยชายนาทีแล้วนาทีเล่า ไม่ก็อ่านหนังสือ ไม่ก็นอน(พอกลางคืนก็นั่งถ่างตาเป็นนกฮูก) เขียนโน่นนี่อีกนิดหน่อย ไร้สาระไปวันๆ
จากที่ดูๆ นี่ยังห่างไกล'ชีวิตเยี่ยงนักเขียน'นะ ท่านว่าไหม?
-สายลม-
เย็นแดดบ่ายสวัสดิ์ขอรับท่านสาย
ทราบเยี่ยงนี้ก็ให้ยินดีกับท่านนัก ข้าพเจ้าไม่ทราบท่านอาจเป็น CEO ที่เข้าออฟฟิศเฉพาะเสาร์-อาทิตย์ หรือ Freelance ผู้มีความชำนัญเฉพาะด้านที่อัตราค่าวิชาชีพระดับสูง หรือทำงานกับบรรษัทข้ามชาติซึ่งใช้นโยบายต่างไปจากสยามบริษัททั่วไป
ทำงานเฉพาะเสาร์-อาทิตย์จึงสามารถตุนม่าม่าได้ทั้งเดือนเยี่ยงนั้น
ช่างเป็นที่น่าอิจฉาจนตาแทบปะทุจากเบ้า หาได้คิดกล่าวเย้าเกินจริงเลย
ท่านสามารถดำรงชีวิตเยี่ยงนักเขียนอาชีพ (อย่างท่านเจ้าสำนัก) ดำเนินตารางเวลาเช้าเย็นค่ำด้วยผังกิจกรรมเยี่ยงคนเขียนหนังสือ เขียนงาน, อ่านหนังสือ, ตามข่าวสาร, โต้ตอบกับผู้อ่าน(แน่ล่ะ!ตอนนี้มีแต่เราทั่น),(โปรดสังเกต ไม่มีเล่น M เล่น Hi5 คุยโทรฯ สองชั่วโมงในผังนี้)
ท่านเจ้าสำนักเป็นแบบอย่างของนักเขียนอาชีพ ทำงานหนัก มีวินัย เราจึงได้เห็นงานหลากหลายของท่านวางแผงอย่างต่อเนื่องตลอดหลายปีผ่าน
ไม่ต้องรอกระทั่งงานได้รับตีพิมพ์ ได้รางวี่รางวัล ขณะลงมือจารอักขระฝึกเขียนตัวแรก เราสามารถดำรงชีวิตเยี่ยงนั้นได้ในทันที ไม่ต้องเดินทางค้นหาไปจนสุดปลายฝัน เราแค่พลิกวิถีชีวิต, ความเชื่อ, ความคุ้นเคยเดิม, เท่านี้ความฝันปลายฟ้าไกลสุดเอื้อมที่ใคร ๆ ต่างเฝ้าฝัน(และทำหล่นหายรายทาง)ก็อยู่ในมือ
ความฝันที่จะมีอาชีพนักเขียนนั้นหาใช่วันเวลาที่จะไปยืนกล่าวสุนทรพจน์หน้าโพเดี้ยม, นั่งร่วมอภิปรายให้ท่านจิตติ หนูสุงแจกประเด็น, เซ็นปกใน ยิ้มส่งให้นักอ่านหน้าบู๊ธงานหนังสือฯ, หรือลูบคลำหนังสือด้วยความภาคภูมิว่านี่ไง..หนังสือที่ฉันเขียน..ทั้งหมดนี้เป็นเพียงสิ่งที่ตามมา..เป็นเพียงวันเวลาชั่วขณะ
วันเวลาทั้งหมดของนักเขียนอาชีพคือวันเวลาที่นั่งลงอย่างโดดเดี่ยว เอื้อมมือเข้าไปในโลกจินตนาการหยิบฉวยเรื่องราวนำสู่โลกแห่งความเป็นจริงผ่านตัวอักษรละลานตา นาทีแล้วนาทีเล่า ชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า วันแล้ววันเล่า จนกว่าเรื่องนั้น ๆ จะจบสมบูรณ์ (แน่ล่ะ..เขียนให้จบทีละเรื่อง ไม่สะเปะสะปะ)
จากนั้นเริ่มต้นเรื่องใหม่ และเรื่องต่อ ๆ ไป
เมื่อมีงานเขียนมากพอ(ทักษะย่อมพัฒนาตาม) สิ่งต่าง ๆ จะตามมาไม่ต่างกับเงา (รวมทั้งสำนักพิมพ์และรายได้ยังชีพ)กระนั้นชีวิตนักเขียนก็หาได้เปลี่ยนไป ยังคงนั่งอยู่อย่างโดดเดี่ยว เข่นเคี่ยวอยู่กับลายอักขระวันแล้ววันเล่า
หากท่านสามารถมีคืนวันเยี่ยงนี้จากจันทร์ถึงศุกร์ สหายน้อยของท่านมีหรือจะไม่ยินดี
เริ่มจากต่องานที่ค้างให้เสร็จ(หากยังมีอารมณ์ร่วมกับงาน) เริ่มงานใหม่สักชิ้น กำหนดเวลานั่งลงเขียนที่จริงจัง(ไม่ต่างออฟฟิศอาวร์)นำงานที่ได้มาผลัดกันอ่าน แลกเปลี่ยนความคิดเห็นเพื่อปรับปรุง ขัดเกลา
สิ้นปีมีงานนิยายสักเรื่อง เรื่องสั้นสักหลายเรื่อง ความเรียง ฉันทลักษณ์นิพนธ์อีกหลายบท หรือนั่นยังมิใช่ปีที่น่ารื่นรมย์ ●
หัวค่ำสวัสดิ์ครับพี่ท่าน
ตอบลบหัวค่ำสวัสดิ์ครับท่านสายลม
แวะมาโฉบแวะมาเฉี่ยว
แวะมาเที่ยวเล่นขอรับ
ปล.หลงคิดไปว่าพี่ท่านจะเทียบเชิญบทพระเอกหน้านวล ที่ไหนได้
แวะเข้ามาราตรีสวัสดิ์เจ้าค่ะท่านดิน
ตอบลบพรุ่งนี้จะเข้ามาคุยด้วย ตอนนี้ถึงเวลากลับบ้านอาบน้ำนอนแล้ว
ปล.คนข้างบนนั่น ดึกสวัสดิ์เจ้าค่ะ(ใครก็ไม่รู้ ชื่อเสียงเรียงนามก็ไม่บอก)
พระพาย
อา..เสร็จงานสำหรับสุดสัปดาห์นี้แล้วสิขะรับ
ตอบลบพักผ่อนขอรับ..พักผ่อน..
คารวะ
ทั่นคั่นน่ะขะรับ ตะแกคงละไว้ฐานรู้กัลล์ ก็ขนำข้าพเจ้ามีอาบังแวะเวียนหน้าเดิม ๆ เท่าที่เห็นนี่ล่ะขะรับ
ค่ำคืนสวัสดิ์เจ้าค่ะ
ตอบลบCEO?
Freelance ผู้มีความชำนัญเฉพาะด้าน?
พนักงานบรรษัทข้ามชาติ?
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-ใช้วุฒิ ม.3 สมัคร
-ทดสอบความสามารถด้านคอมพิวเตอร์ด้วยการ เปิด-ปิดเครื่อง
-ทดสอบความรู้ภาษาอังกฤษด้วยการท่อง A-Z
นั่นคือเกณฑ์สำหรับใช้รับพนักงานของที่ทำงานข้าเจ้า
และข้าเจ้าก็ผ่านมาแบบสะดวกโยธิน
-วุฒิ ม.3 เหรอ? ได้สิ วุฒิ ม.6 ก็มี
-เปิด-ปิด เครื่องคอมพ์? แถม restart ให้อีกอย่างยังไหว
-ท่อง A-Z? สบมยห. นอกจากจะท่อง A-Z ได้แล้วยังรู้ด้วยนะว่า
bat หมายถึง ค้างคาว
rat หมายถึง หนู
cat หมายถึง แมว
เห็นไหม ข้าเจ้าเจ๋งขนาดไหน มีคุณบัติเกินมาตรฐานของเกณฑ์การสมัครซะอีก
ว่าแต่ CEO,Freelance ผู้มีความชำนัญเฉพาะด้าน กับพนักงานบรรษัทข้ามชาติ เขาใช้คุณสมบัตินี้ในการรับสมัครด้วยรึเปล่าทั่น? ตกงานจากที่นี่เมื่อไหร่จะได้ไปสมัครบ้าง แต่ข้าเจ้าว่านะ งานอะไรก็คงไม่ยิ่งใหญ่เท่ากับการสร้างหอสมุดให้มนุษยชาติหรอก ท่านว่ามะ? ^^
----
ปีใหม่นี้ตั้งใจจะปรับปรุงชีวิตใหม่เจ้าค่ะ เปลี่ยนวัตรปฏิบัติใหม่ ก่อนอื่นก็เริ่มจัดการบางสิ่งอย่างที่ยังค้างคา(ก็ได้แต่หวังว่าจะลุล่วง)
ข้าเจ้านิสัยเสียตรงตามใจตัวเองมากไป ใจอยากทำอะไรก็ปล่อยให้ใจทำ ต่อไปคงต้องกำราบมันบ้าง
เรื่องเล่น M, Hi5, คุยโทรฯ นั้นหายห่วงเจ้าค่ะ เดือนสองเดือนถึงจะเปิด M สักหน Hi5ไม่มี ส่วนเรื่องโทรฯ นี่โดนด่าประจำ เพราะไม่ยอมพกโทรสับ ใครโทรมาเลยไม่ค่อยจะได้รับ(ก็เราซื้อโทรสับมาเพื่อให้สะดวกเรา ไม่ใช่จะให้สะดวกคนอื่นนี่เนอะ)จะโทรออกก็ต่อเมื่อมีธุระจริงๆ เดือนนึงจ่ายค่าโทรฯ ประมาณ50บาท
คอมพิวเตอร์ยังอาการหนักเหมือนเดิมเจ้าค่ะ วันพรุ่งเพื่อนจะเข้ามาดูให้ สอบถามคนรู้จักเกี่ยวกับอาการที่เป็น มีคนหนึ่งบอกว่าเคยเป็นเหมือนกัน เกิดจากจอเสีย ยกจอไปให้ร้านคอมซ่อมให้ เสียค่าใช้จ่ายไปพันกว่าบาท หากพรุ่งนี้เพื่อนแก้ให้ไม่ได้ เห็นทีมาม่าคงกินได้ไม่ถึงสิ้นเดือนแน่เลย
ตอนนี้อยากเขียนอะไร อาศัยเขียนใส่สมุดเอา แต่ไม่มีปัญหาหรอกเจ้าค่ะ ปกติคิดจะเขียนอะไรก็ใช้สมุดกับดินสออยู่แล้ว ติดก็แต่ตรงนิยาย เขียนสมุดมันรู้สึกไม่ค่อยต่อเนื่องยังไงไม่รู้สิ เลยพักไปอาทิตย์กว่าแล้วเนี่ย หงุดหงิดนะ นึกอยากเขียนแต่ไม่ได้เขียน(ท่านเคยรู้สึกไหม? น่าจะเคยเป็นเหมือนกันเมื่อครามือมีปัญหา)
ขึ้นกลอนไว้สองบท คุยกับท่านเสร็จว่าจะไปต่อให้จบ หวังว่าข้าเจ้าคงโชคดี
นิทราสวัสดิ์นะท่าน
สายลม
เที่ยงสวัสดิ์ท่านดิน
ตอบลบมีเรื่องจะถามหน่อยแน่ะ
กลอนแปดนี่จะมี7-9พยางค์ในหนึ่งวรรค
แบ่งอ่านแบบ 3-2-3 หรือ 3-3-3
แล้วถ้ากลอนที่มีแปดพยางค์ในหนึ่งวรรคเหมือนกัน
แต่แบ่งอ่านแบบ 4-4 เรียกกลอนแปดด้วยเป่าท่าน? ข้าเจ้าไม่มั่นใจ
ปล.เมื่อคืนโชคดีจริงๆ ด้วย แต่โชคดีแบบมึนๆ นะ
อ้อ ข้าเจ้าว่าจะเก็บตัวสักพัก(เลียนแบบนางงามน่ะทั่น)เจอกันวันเสาร์นะเจ้าคะ แล้วจะมาตาม"สะบายดีหลวงพระบาง"ในบล็อก
ขอท่านอิ่มใจในงานเขียน
สายลม
ค่ำคืน(อีกแล้ว)สวัสดิ์ขะรับท่านสาย
ตอบลบหายากนะขอรับแม่หญิงสยามประเทศที่ไม่ติดมือถือ ท่านนับเป็นหนึ่งในเก้าพันเก้าร้อยจริง ๆ
ซ่อมจอพันกว่าบาท ซื้อใหม่ไม่ดีกว่าหรือขะรับ?
มือข้าพเจ้ายังมีอาการ แต่น้อยกว่าตอนแรก ตอนนี้เริ่มกลับมาเป็นหนักขึ้น ทางที่ดีข้าพเจ้าควรใช้คอมพ์แค่อาทิตย์ละครั้งจนกว่ามือจะเป็นปกติ แต่ก็อีกนั่นแลขะรับ อดไม่ได้
นี่ก็หาเรื่องไปสะบายดีฯ กะท่านธีร เพราะคิดว่าเขียนไปด้วยกันน่าสนุกดี แต่มือข้าพเจ้ามันไม่ไหว..ยังไม่รู้จะสะบายดีฯไปจนจบไหม
กลอนที่แบ่งเป็นสี่-สี่ น่าจะเป็นกลอนสี่นะขอรับ
ข้าพเจ้าหาได้มีความรู้เรื่องหลักการที่เขาศึกษากัน เรื่องนี้คงต้องถามท่านคั่น (เผื่อท่านคั่นผ่านมา)
ข้าพเจ้าเองช่วงนี้อาการทางกายแย่ลงทุกที เพราะอากาศทั้งหนาวทั้งมีลมแรง โผล่ออกจากขนำแทบไม่ได้ โดนลมเย็นจัดแทบจับไข้ ซ้ำยังไม่ได้ออกกำลังกาย
ช่วงหน้าลมเป็นช่วงเลวร้ายของที่นี่ เที่ยวนี้มาแรงข้ามปี จนจะสิ้นเดือนม.ค.ยังไม่ยอมหยุด
ขอท่าน 'จัดการบางสิ่งอย่างที่ยังค้างคา' ลุล่วงไปด้วยดี แลประสพความสำเร็จในการเก็บตัว กลับออกมาผิวพรรณผุดผ่องเป็นยองใยนะขะรับ
คารวะ