ท้องนาหลังบ้าน...ทอดยาวไปไกลสุดลูกหูลูกตา
สิ้นสุดตรงภูเขาสูงที่เป็นฉากอยู่เบื้องหลัง
ฉันชอบฤดูฝน...
ฝนนำพาความชอุ่มชื่นมาสู่แผ่นดิน
และนำพาความสดชื่นมาสู่หัวใจ
ฝนที่บ้านฉัน...
มีทั้งมาดีและมาร้าย
หลายคราว...
ฝนมาพร้อมกับลมที่พัดกรรโชกราวกับจะทลายราบทุกสิ่ง... แสงแปลบปลาบแล่งผ่านกลางฟ้าราวกับจะฉีกฟ้าให้เป็นริ้ว ๆ ...เสียงร้องครืนโครม สะเทือนแผ่นฟ้าและแผ่นดิน
หลังฝนตก ต้นไม้หักโค่น... ใบไม้ปลิดปลิวออกจากขั้ว.. รังนกหล่นร่วงลงสู่พื้นดิน ..
.
.
.
บางคราว...
ฝนมาพร้อมกับละอองทิพย์สาดปรอย เกลือกละอองปลุกเรียกต้นไม้น้อยใหญ่ไม่เว้นแม้แต่ดอกหญ้าให้เริงระบำ แดดอ่อนๆ ส่องประกายน้ำทิพย์ ดังเนรมิตให้โลกเป็นสวรรค์บนผืนดิน
หลังฝนตก กบเขียดร้องระงมไปทั่วท้องทุ่ง.. ปลาเล็กปลาน้อยว่ายน้ำเริงร่าล้อกับสายน้ำเชี่ยว ..โค้งสีรุ้งตวัดข้ามท้องนา ทาทาบฟ้าครามภายใต้แสงเงินยวง
ฝนเอย...
ไม่ว่าเจ้าจะมาดีหรือมาร้าย
แต่สำหรับฉัน เจ้าช่างน่ารักเสียจริง
หอบพากลิ่น"ธุลีดิน" ที่หอมละมุน อุ่นวาบไปถึงหัวใจ
มาฝากฉันเสมอ..ยามเมื่อฝนซา
-หนุงหนิง-
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น