พรำฝนโปรยสวัสดิ์ขอรับมวลมิ่งมิตร
เม็ดฝนบางกำลังจูบผิวน้ำแผ่วเบา ผิวน้ำเจ้าก็ขวยอายเอียงแก้มยิ้มเป็นระลอกน้อย แต่สางจนสายยังไม่เห็นริ้วตะวันแม้ปลายแสง ฟุ้งเมฆฝนสีเพนเกรย์เกลื่อนฟ้า ฝนปรอย ๆ เยี่ยงนี้พวกนกหาเกรง ออกหากินกันตามปกติวัตร ส่งเสียงแจ้วอยู่รอบตัว
สุดสัปดาห์ไล่ต้อนข้าพเจ้าแทบจนตรอก เผลอเพียงครู่วันเสาร์มาเยือน ข้าพเจ้ายังไม่มีอักษรสักตัวโพสท์บอร์ด คิดเบี้ยวอีกสักทีก็เกรงแม่น้องนางพลับพลึงส่งค้อน การเขียนโดยไร้ซึ่งแรงจูงใจเป็นความทรมานชนิดหนึ่ง (เหล่าท่านคงซาบซึ้ง) พอ ๆ กับเขียนโดยเปี่ยมแรงจูงใจจากภายในนั่นเป็นหฤหรรษ์ยากบรรยาย
จนหนทางไม่รู้ทำไง เห็นตาลยอดด้วนปลายนา ตั้งใจไว้นานแล้วว่าจะเขียนถึง แต่ยังไม่รู้จะจับทางไหนอย่างไร การบอกไปว่าน้ำเค็มจากนากุ้งทำลายต้นตาลที่เคยดื่นดก ที่เป็นรากฐานชีวิตพื้นถิ่นมานมนานก็ดูง่ายดาษเกินไป
แต่แล้วโดยไม่ตั้งใจ บางอย่างก็ผุดขึ้นในกองขี้เลื่อยขมอง
ชาวบ้านที่นี่คงไม่ต่างต้นตาล พวกเขาอยู่กินกันมาอย่างปกติสุข พอกินพอใช้ จนวันหนึ่งรับสิ่งแปลกปลอมเข้ามา ด้วยความหวังจะมีชีวิตที่ดีกว่า แต่แล้วก็สูญหมดไม่เหลือกระทั่งที่อยู่อาศัย เมื่อพวกเขาลืมรากเหง้าซึ่งคืออดีต อนาคตที่เป็นส่วนหัวก็ไม่มีเหลือ เยี่ยงตาลยอดด้วนที่พวกเขาชักน้ำเค็มเข้าทำลายราก
ทั้งหมดเป็นเรื่องจริงที่ต้องใช้เวลาหลายสิบปีพิสูจน์ผล วิถีเกษตรเป็นรากฐานของเรามานมนาน หากไม่เห็นคุณค่าไม่ช่วยกันรักษาไว้ เราก็คงมีสภาพไม่ต่างตาลยอดด้วนที่ยืนเรียงรายอยู่ปลายนานั่น
ต่างนิดที่ตาลยอดด้วนไม่มีวันหวนกลับมาฟื้นต้นแตกใบอีกต่อไป แต่คนยอดด้วนยังมีโอกาส ข้าพเจ้าเพียงคาดหวังสักวันจิตสำนึกรักษ์เกษตรกรรมจะเติบโตขึ้น ผู้คนเห็นคุณค่าสิ่งที่ตัวมีและรักษาไว้ให้มั่น ไม่ยินยอมให้ค่านิยมใด ๆ แฝงเข้ามาทำลายได้อีก
เมื่อคิดถึงบทเรียนก็คิดถึง 'แบบเรียน' จึงใช้ ก ข ค แยกส่วน และใช้ ฮ นกฮูก แทน ง งู เป็นแบบเรียนที่จบอย่างรวดเร็ว
ทั้งหมดยังไม่ลงตัวเพราะเร่งเขียน แต่เมื่อความคิดก่อรูปเป็นร่าง หฤหรรษ์จารรจนาก็เต็มเปี่ยมสมใจ ทราบดีว่ายังดาษด้วยวรรคไม่งาม แต่กับประดาสหายหนอน เข้าสำนักคราใดข้าพเจ้ามิเคยพกความอายติดตัว เขียนเสร็จเร่งแหมะ
เป็นอันรอดตัวไปอีกหนึ่งสัปดาห์
มาตรแม้นเพียงอักขระอัปลักษณ์ สำหรับกับนักหัดเขียนเยี่ยงเราท่าน ขอเพียงเขียนออกมา นั่นสมควรนับว่าน่ายินดีแล้ว แรงจูงใจเล็ก ๆ ที่รู้ว่ามีใครสักคนคอยอ่าน ดูเหมือนจะกดดัน (นิดหน่อย) เมื่อถึงเวลาสุดสัปดาห์แต่ยังหาไม่เห็นแม้วรรควลี ข้าพเจ้าเดาเอาว่า สิ่งนี้เองที่กระตุ้นให้มุ่นความคิดผุดขึ้นจากกองขี้เลื่อย
สิ่งดีเล็ก ๆ นี้ใช่หาได้จากที่อื่นใด ซุกซ่อนอยู่ในสำนักหนอนนี่เอง
พบกันสุดสัปดาห์หน้าขะรับ
คารวะ
ขอบคุณคำทักทายขอรับ ท่านจินท่านวาท่านสายท่านประการังท่านอิงท่านข้าวท่านชายสหายพี่สองพี่ท่านเจ๊นกที่เคารพรัก
ตอบ ป.ล.
อยู่ท่าบอนขอรับท่านชาย
อีกอย่าง ผู้น้อยก็เจ้าหนอนดิลล์นั่นแลขะรับ ท่านมิได้หน้าแตกเลย แต่จะแตกก็แม็ตหลังอิตรงกลับมาแก้นั่นแลขะรับ
หลังคาขนำยังไม่เสร็จขะรับสหายพี่สอง (ฝนตกทำงานไม่ได้) ผู้น้อยยังไม่พ้นวิบากกรรม ทุลักทุเลพอตัว (เห็นทีต้องรีบสิ้นเสน่ห์เสียไว ๆ ขืนมีเสน่ห์นาน ๆ ข้าพเจ้าคงเกรียมไหม้เป็นปาทังก้าทอดกรอบแน่พี่ท่านเจ๊นกจ๋า)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น