สหายร่วมแนวที่เคารพรัก
ผู้น้อยขออนุญาตใช้พื้นที่ลานสำนักแลกเปลี่ยนทักษะกระบี่กับจอมยุทธ์มุกมังกรท่านกาโม่หวังสักสามสิบกระบวนท่า ใช้เวลาสามสิบวัน หนึ่งกระบวนท่าแทนด้วยอักขระหนึ่งตอน
สหายรู้ใจไม่ประมือมิพบพาน ประลองกระบี่ใช่หวังผลแพ้ชนะ เพียงหวังความสำราญของการแลกเปลี่ยนกระบวนยุทธ เมื่อจบประลองหากต่างได้นิยายกำลังภายในสั้น ๆ คนละเรื่อง นั่นนับเป็นที่ประโลมใจแล้ว
ฝึกฝนจารอักขระ กับทักษะภาษานับเป็นเรื่องแสนเข็ญ กลับมิสู้ฝึกวินัยที่สามารถนั่งลงเขียนได้ตรงเวลาประจำวัน แต่สิ่งที่ยากเย็นเข็ญใจยิ่งกว่ากลับเป็นความคิดสร้างสรรค์ที่จะค้นพบเรื่องราวชวนเขียน นำพาเนื้อหาดำเนินไปอย่างน่าสนใจ ชวนติดตาม และสมจริงสมจังมีเหตุมีผลสอดคล้องรองรับกันไปตลอดทั้งเรื่อง
ทั้งสามเสมือนด่านทดสอบผู้ฝึกยุทธ์
ข้าพเจ้าเองยังไม่ผ่านสักด่าน ยังล้มลุกคลุกคลานฝึกแล้วฝึกเล่าเรื่อยมา 'อหังการ์ล่าผ่าปฐพี' (ตอนตั้งชื่อนั่งขำตัวเอง ว่าตั้งชื่อได้เสร่อเหมาะกับใบหน้าตนแท้) นี้ เกิดขึ้นโดยเหตุที่ท้าประลองท่านหวังไปแล้วตัวกลับคิดไม่ออกสักเรื่อง กระทั่งถึงวันประลอง ท่านหวังกรุณาประทานสองกระบวนท่า ได้แต่ใช้ศีรษะรับไว้ก่อน แต่หากขืนปล่อยเช่นนี้ ศีรษะข้าพเจ้าคงบวมปูดมิต่างลูกมะกรูดเป็นแน่ จึงเร่งเข่นเค้นขี้เลื่อยในขมองออกมา
'อหังการ์ล่าผ่าปฐพี' ยังไม่เป็นนิยายอันใด กระทั่งต้นร่างก็ยังมิอาจนับ เนื่องเพราะข้าพเจ้าเองไม่รู้แน่ว่าเรื่องราวเป็นเช่นไร มีอะไรอยู่ที่หุบเขาหัวกะโหลก? จอมยุทธ์หน้าบากนั่นจะไปทำอะไร? รอยแผลเป็นได้มาจากไหน? มุกนั่นซ่อนนัยใดไยเฒ่ากร้านโลกจึงรีบหดมือ ล้วนเป็นสิ่งข้าพเจ้าจะต้องขบคิดต่อไป
นิยายอาจเหมือนชีวิตผู้คน บางคนเกิดมาพร้อมทุกอย่าง หนทางชีวิตราวปูด้วยกุหลาบไร้หนาม กับบางคนชีวิตพลิกผันไม่อาจคาดคำนวณ ขาดแทบทุกอย่าง ที่มีอยู่เพียงหนึ่งเดียวนั่นคือชีวิต ชีวิตที่ต้องดำเนินไป
'อหังการ์ล่าผ่าปฐพี' นับเป็นอย่างหลัง เป็นชีวิตไม่รู้ทิศรู้ทาง เป็นบทเริ่มที่ยังไม่รู้จะไปได้ถึงไหน ตลอดรอดฝั่งหรือไม่
กับความสวยงามของชีวิตย่อมไม่สมควรเทียบเปรียบวัด ยังคงความงามเท่าเทียมกัน แต่กับความเร้าใจชวนติดตาม ชีวิตอย่างหลังน่ามีภาษีอยู่บ้าง..จริงหรือไม่?
ประลองยุทธ์ใช่เพียงเจตนาประมือท่านหวังโดยเฉพาะ หากสหายร่วมแนวท่านใดเมตตาติดตามย่อมเป็นกำลังใจ แลหากเข้าร่วมแลกเปลี่ยนทักษะยุทธ์ด้วยนิยายฝึกเขียนสั้น ๆ สักเรื่อง ก็จะยิ่งเพิ่มบรรยากาศน่าสนใจ สองจอมยุทธ์ต๊อกต๋อยแห่งสำนักหนอนย่อมมีความยินดี
ไม่สามารถยืนยันว่าจะนำพา 'อหังการ์ล่าผ่าปฐพี' ไปจนจบเรื่อง ครบสามสิบวันสามสิบตอนหรือไม่ ผู้น้อยจะพยายามก้มหน้าก้มตาใช้เคล็ดวิชาปาทังก้าโดดปลายข้าว กวัดแกว่งกระบี่ที่ละกระบวนท่าอย่างสุดกำลังหางอึ่ง ขอท่านหวังอย่าได้ออมมือ
น้อมคารวะ
งมจันทร์กลางนที
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น