มองนภาประหนึ่งตะวันจะรอน
คละคลุ้งคละเคล้าระบำละคร ระคนกัน
เมฆประเลงบทเพลงประดับ ณ วัน
ทะมึนหม่นมิดสถิตมิทัน ก็พลันจาง
แสงตะวันกระจ่างสว่างระราง
ระยิบระยับขยับระยาง ระเรื่อฟ้า
เมฆก็เทชะฝนฉะฉ่ำนภา
ประปลิวระเรื่อยละลิ่วมา มิทันไร
เย็นสะท้านสะท้อนสะเทือนที่ใจ
มินานยะเยือกยะเยียบไยไม่คงเย็น
ร้อนผะผ่าวระเร้าชะเหงื่อกระเซ็น
ตระหนักตระหนกสะทกลำเค็ญ ละลานไป
ฤาฤดูประดุจฤดีสมัย
ระเริงระบำมิทันไรก็เลิกรา
หวั่นสะท้านสะทกตระหนกวิญญาณ์
คะนึงวิถีชิวี ณ ข้า..
ฤดีใด?
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น