r7
๏ โอมอดิสรวิเศษสิทธิ์ เรืองฤทธิรงค์ คงมหินทรานุภาพ บำราบหล้ามัฆวาน รานมนุษย์ระย่อ ยอบอยู่แทบบาท หวาดส่ำสยอง ครองสามโลกสิ้น นฤบดินทร์อัญเชิญเทอญฯ 
๏ หลั่งอุทกลงแม่ธรณี กราบองค์บดี
วิสิทธิศรีมเหศวร
ลุฤกษ์เวลาอันควร เบิกความกระบวน
แช่งบอกองค์เทพลงทัณฑ์
แผ่นดินนี้เป็นดั่งแม่ขวัญ ได้ฝากชีวัน
เราถือกำเนิดเกิดกาย
ผู้ใดบำรุงเรืองราย จงสุขสบาย
เลื่องยศลือยิ่งยืนนาน
เภทภัยบ่ได้แผ้วพาน ทั้งพงศ์วงศ์วาน
สราญเปรมสุขสถาพร
ผู้ใดใจคดจงมรณ์ จบหัตถ์ไหว้วอน
องค์เทพลงทัณฑ์ทำลาย
ฉ้อราษฎร์บังหลวง จงตาย!
หลอกใช้ชาวบ้าน จงตาย!
ขายชาติขายแผ่นดิน จงตาย!
ทำลายชาติหวังประโยชน์ตน จงตาย!
ฆ่าประชาชน จงตาย!
ดึงฟ้าลงต่ำ จงตาย!

อย่าได้ผุดได้เกิด!
๏ โอมเทวะบันดาล ชาญอาญาสิทธิ์ เรืองฤทธิ์ลงทัณฑ์ บั่นเศียรให้สิ้น เสี้ยนลิ้นสะบั้น ตัดขวัญให้ขาด ครอบครัวเครือญาติระส่ำระสาย อย่าหมายคืนสุข จงทุกข์เคืองเข็ญ อย่าได้เห็นเดือนตะวัน จงตกนรกโลกันตร์ ไปชั่วกัปกัลป์ ขอองค์เทพลงทัณฑ์ ตายชั่วสามวันเจ็ดวันเทอญ ฯ