๏ กี่นานแล้วล่ะไม่ได้มาหา ลุเวลาก็ล่วงเลย
กี่รอยเลื่อนลับนะลมรำเพย กลิ่นที่เชยก็เลยลอย
๏ หอมเอยนะเจ้าวจิวิภาษ นุชนาถพิลาสพลอย
งามจริตกิริยาช้อย ชมดชม้อยเจ้ากลอยใจ
๏ งามคำประจำศุภนิศา รตนายุพาลัย
งามองค์อนงคประไพ บริสุทธิบังอร
๏ เลื่องลือกระเดื่องสี่แผ่นดิน สุยุพินขจายขจร
หนุ่มหนุ่มกลุ้มรุมวจนร่อน ฤดิร้อนมิห่อนหาย
๏ นานนักนะนานมิได้ประสบ บ่มิพบก็ใช่กลาย
ยังรักมิเลือนและจิตะหมาย สิริร่ายสุหร่ายรมย์
๏ เพราะรักวยัญชนะวิจิตร จิตะคิดวินิจชม
เริงเรียนวิเชียรยลนิยม ชมฉมภิรมย์เชย
๏ นานนักนะนานนิรนิราศ ธิตินาถมิคลาดเคย
ยังหอมกรุ่นคำวจนะเปรย จรจารสุปัญญา
๏ ครบรอยคะนึงพจนะแผ่ว วรแว่วพิไลมา
เพลงซอสราญอุระประภา ประหนึ่งคะนึงนาง
๏ นานแล้วนะนานมิได้มาหา ดุจะลาละนงคราญ
ตรับเถิดอนงคปิยมาน จะกี่นานมิเลือนเลย ๚๛"คิดถึงนะแม่พลอย"
๑๐๐ ปี ชาตะกาล ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น