๏ เสียเจ้าราวรานรุจีรุ้ง มุ่งมธุรสใดในหล้า
เลือนหวังแลหลั่งน้ำตา เกลือกหน้ากับดินสิ้นกาย
๏ ถึงเจ็บเพียงใดไปปรโลก โอบรัดรอยโศกขวัญสลาย
อับจนทุรนทุราย ยังหมายจักให้หัวใจ
๏ หากเจ้ากำเนิดประเสริฐสวรรค์ จักขอเคียงครรไลใกล้
เจ้าเป็นน้ำข้าเป็นไม้ เลื่อยไหลหลากร่วมเริงธาร
๏ เหลือเพียงธุลียังอาลัย จดจำเจ้าไปจนอวาสาน
เกิดชาติใหนขอได้พบพาน สู่สมสราญแก้วกานดา
๏ ตายจากก็อยากจักเฝ้า ค่ำเช้าเคียงเล่นเห็นหน้า
ต่อพิษช้ำต่างต่างนานา อภัยแก้วตาชั่วฟ้าเอย ฯ
ภาพ : อ.จักรพันธุ์ โปษยกฤต
ขอประทานอภัยบังอาจน้อมคลอล้อ 'เสียเจ้า' แก้วกวี อังคาร กัลยาณพงษ์
@ แช่งรัก : แช่งรัก / น้าป๋วย
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น