๏ อย่าบอกเลยว่ารักสักแค่ไหน
มอบดวงใจพลีกายตายแทนได้
หรือร้อยคำพร่ำเอ่ยเผยความใด
เก็บเอาไว้ก่อนดีไหมไม่จำเป็น
จะเสียบทกวีอีกกี่บท
จึงจะหมดถ้อยคำจำต้องเห็น
ร่ำโศกโศกาน้ำตากระเซ็น
รำพันเน้นประเด็นรักสักกี่ร้อย
จะต้องเปลืองปลอบโยนคอยโอนอ่อน
ซับคราบซ้ำซ้อนอาวรณ์ละห้อย
อีกกี่ครั้งตรอมตรมเติมถมรอย
ที่ต้องพลอยคอยปลอบฐานชอบพอ
ขอทีได้ไหมกับไหวหวั่น
จะงอนงันให้ตามรักสักกี่ง้อ
จะต้องใช้ดาวกี่ดวงร้อยพวงรอ
น้ำค้างกี่หยาดหนอจึงพอใจ
ทั้งแมกไม้เมฆลอยสายลมลัด
ฟองคลื่นซัดหาดทรายสายน้ำไหล
รอให้หมดคามือหรืออย่างไร
จึงเลิกใช้ในนามของความรัก
ฝันหานักรักแท้คอยแลหา
สำลักอ่างน้ำตาจึงตระหนัก
คบคนลวงห่วงคนไกลอ่อนไหวนัก
คนมีรักเร่หารักจนยากใจพอทีเถอะอย่าบอกเลยว่ารัก
เลิกทึกทักทำแค่เอาแต่ได้
จะรู้จักคำรักได้อย่างไร
หากไม่เลิกใช้ถุงก็อปแก็บกันเสียที ฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น