อ่านนี่ก่อน : @ พิษรักพิษณุโลก...ทอฝัน
๏ ตอบสาส์นน้อยร้อยคำจำนรรจ์จิต
ยอดชีวิตไยคิดไกลให้ใจขม
ดูทีรึกล่าวคำค่อนย้อนคารม
ว่าระทมจมน้ำตามาลอยแพ
น้องรึสู้อุตส่าห์ตั้งตาคอย
ตะวันคล้อยยังมั่นว่าพี่มาแน่
เดือนลอยดวงล่วงดึกนึกต๊อแต๊
คอยจนแม่มาหามต้องตามไป
สงสัยตะหงิดตะหงิดคิดแระง่ะ
บอกมานะไปจอดหราอยู่ท่าไหน
ซ้ำมีครวญขลุ่ยคลอพนอใคร
ทอดสะพานสาวใดให้บอกมา
หลายครั้งฟังคำอ้อนยังผ่อนผัด
คราก่อนก็นัดกันสะพานท่า
พี่ไปโผล่สะแกกรังยังค้างคา
ไอ้ที่โผล่เจ้าพระยาก็ยังจำ
ฟ้งก็ให้ไหวว่าน้ำตารื้น
เอาใจข่มห่มสะอื้นสู้กลืนกล้ำ
คงมิใช่สวรรค์สาปหรือบาปซ้ำ
น้องผมดำยาวน่ารักใช่หยักลอน
โอ้พี่เอ๋ยเคยคิดไหมถึงใจน้อง
เหลือจะร้องเจ็บทนคำคนค่อน
ว่าไปรักหนุ่มแพไม่แน่นอน
ตะวันรอนนอนไหนก็ง่ายนัก
กราบหลวงพ่อพระพุทธชินราช
ขอพระธาตุจงสำแดงแจ้งประจักษ์
ว่าสาวสองแควแน่ในรัก
ยังแน่นหนักหน่วงแน่ไม่แปรใจหนาวสะท้อนลึกในใจสะท้าน
ยังหวั่นหวั่นห่วงแพแร่เลยไหล
ลอยลิบล่วงล่องระลอกออกอ่าวไทย
สาวพิดโลกคงร่ำไห้ใจรอนรอน ๚
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น