DiN

ท่านพี่ขอรับ

อันหน้าที่การงานของกระผมน่ะ อยากบอกเหลือเกินว่า เบื่อ (หมายถึงแนวเรื่องนิยายรักใคร่)

งานคืองาน และคือหน้าที่ การที่ผมมาอ่านงานของท่าน ยิ่งด้วยเป็นแนวที่สัมผัสได้น้อยด้วยแล้วนั้น เป็นการพักผ่อนสมองอย่างหนึ่ง ความแปลก ความไม่รู้นั้น เป็นสิ่งที่ต้องยิ่งทดลอง ลองแล้วดี ชอบไม่ชอบนั้นเป็นรสนิยมของแต่ละคน

แต่สำหรับการอ่านงานของท่าน เป็นไปในลักษณะ "มิตรน้ำหมึก" นี่ขอรับ อีกทั้งผมเองก็ไม่ได้อ่านทีละตอน ๆ ตามที่ท่านนำเสนอ เพียงแต่รวบรวมไว้สักกระบุงหนึ่ง--แล้วอ่าน

หาได้เป็นการรบกวน หรือท่านต้องกล่าวออกตัวเช่นนั้นเลย

มันเป็นความปรารถนาของกระผมเอง

บอกตามตรง ผมเบื่อ ผมเอียนกับนิยายรักใคร่ที่นักเขียนมุ่งหวังให้ได้การผลิตละคร เจ้านายก็บ้า! ขอใช้คำนี้ขอรับ

บ้า ! อีกครั้ง

นิยายน้ำดีไม่ผลักดัน แต่น้ำเน่าเอา...

รสนิยมไงขอรับ

นี่เป็นเพียงทรรศนะของกระผม
...

ด้วยมิตรภาพ
ประทีป จิตติ

ป.ล.บทที่ ๓ ลงเท่านี้เหรอขอรับ สงสัย?

โอ..พี่ท่านประเด็นน้ำดีน้ำเน่า เขียนได้ขายดี ละครยี่สิบตอนจบ สองสามเดือนจบหนึ่งเรื่อง ผลิตกันจนนิยายสุภาพสตรีปั่นไม่ทัน คนเขียนเขียนกันมือเป็นระวิง

รู้ว่าขายได้ ทำไมไม่เขียน!?

ประเด็นนี้ยาวววววววว

ตอบข้อสงสัยดีกว่า! เท่านั้นล่ะขะรับ ไม่ใช่บทขอรับ เป็นตอน ข้าพเจ้าเลียนแบบนิยายฝรั่ง เดินไปเป็นตอน ๆ หนึ่ง สอง สาม ยาวบ้างสั้นบ้าง บางตอนอาจมีแค่บรรทัดเดียวก็ขออย่าได้สงกา (อย่างเช่นไอ้กระรอก ท่านย่าถามว่า "ใส่มาทามมายหือ..ตอนเดียวสามบรรทัด?" ในดวงหฤทัยท่านอาจเปรยว่า "ใส่มาทำตะบักตะบวยอะไรของมันฟะ!?"--ประมาณเนี้ย!)

ข้าพเจ้าหาได้คิดเองดอกขะรับ เป็นปรมาจารย์สยองขวัญสตีวี่ คิงก์ท่านเล่นไว้ ผู้น้อยเห็นกวน teen ดี(รับกับใบหน้าผู้น้อยเปี๊ยบ)เลยลักมาใช้บ้าง

มองในแง่ดี--คนอ่านได้พักสายตา
มองในแง่ดีกว่า--สำนักพิมพ์ได้ขายกระดาษเปล่าหนึ่งหน้า

คารวะ

อ้อ..สามบรรทัดยังถือว่าเดะเดะขะรับ ปรมาจารย์ท่านสตีวี่ กวน teen ไว้ใน The Dark Tower เล่ม ๑ มีอยู่ตอน ทั้งตอนเพียงบรรทัดเดียว "คืนนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น" (อะไรประมาณเนี้ย!) ที่เหลือเป็นหน้าเปล่าทั้งหน้า!