๏ งันเงียบสงัดแท้........ทั่วเมือง
งำเงื่อนวาทกรรมเปลือง..เปล่าปล้อน
ปล่อยอันธพาลเขื่อง.....คุยเบ่ง ท่านแฮ
รวนข่มอารยธรรมล่อน...แขงเรี่ยวแรงเงินฯ๏ สงบปากสงบคำค้ำ....ค่าคน
ขึงเข่นโทสะทน.........ข่มกลั้น
ปล่อยราพย์กาลีกล.....เกลื่อนบ้าน กราดเมือง
อกรัวระร้าวลั่น..........ระอุเลือดราญใจฯ๏ ยังปลอดตลอดย่านย้ำ...เยือกเย็น
มันย่ำสันติสุขกระเซ็น......ส่ำไหม้
กอปรกุทุรกรรมลำเค็ญ.....คุกรุ่น เพลิงกาฬ
ร่ำเริงระห่ำไห้...............แห่ห้อมครุกรรมฯ๏ กี่การณ์กี่ราญกล้ำ...กลืนกัน
กี่เที่ยวกี่โทษทัณฑ์....ถั่งไว้
จึ่งพลุ่งตะโกนพลัน.....เพรียงป้อง ท่านเฮย
ปกปลุกมโนธรรมให้....แหนบ้านหวงแผ่นดินฯ
ภาพ : จินตภาพใหม่ของสังสารวัฏ 5 - อภิชัย ภิรมย์รักษ์
Tags: ชักม้าชมเมือง
, poem
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น