เก่าคร่ำ ขอบเยินยุ่ย รอยยับตรงสันฉีกขาด ปกเหลืองซีดเต็มด้วยลายริ้วไม่ต่างชายชรากรำโลกผู้เก็บเรื่องราวหนหลังไว้ในร่องลึกย่นของผิวกาย หน้าปกถูกพลิกช้า ๆ มีหยดน้ำเผาะลงบนลายมือประจงเขียนด้วยดินสอ ส่วนบนเป็นอักษรตัวใหญ่คมชัดอ่านว่า..
บันทึกดวงใจ
๑ เพรง
ข้าพเจ้าพบเพรงบนถนนสายชะตา เราสัญจรไปมาโดยหารู้ไม่ว่าใครเป็นใคร เป็นตัวอักษรแปลกหน้าไร้วิญญาณ ทักทายกันวันนี้เพียงสนองปรารถนาแล้วทิ้งกันในวันถัดมาเหมือนทิ้งกระดาษชำระใช้แล้ว ไม่ต้องสนใจว่าอักษรแปลกหน้าที่เราเคยพูดคุยอย่างสนิทสนมจะมีความรู้สึกนึกคิดหรือไม่ หากหวังปกป้องตนเองจากเป็นผู้ถูกทิ้ง จากความรู้สึกต่ำต้อยคล้ายวัชพืชไร้ค่า ต้องเมินเฉยเสียได้กับความรู้สึกอ่อนไหวผูกพัน ที่ก้นบึ้งของความเป็นมนุษย์ทุกคนล้วนเจ็บปวด ไม่มีใครต้องการทำร้ายใคร แต่ปฏิเสธไม่ได้เราล้วนพบพานเพื่อผ่านพ้น ผู้หลงด่ำดื่มรสแห่งมิตรภาพโดยหวังเกลือกกลิ้งอยู่กับความหวานชื่นจะเป็นเช่นแมลงน้อยหลงวนฉ่ำรสเกสรกว่ารู้ดอกไม้นั่นก็หุบกลีบกลืนกินมันไปแล้วทั้งเป็น
ข้าพเจ้าพบเพรงบนโลกเช่นนี้
โลกที่ซาตานปรากฏกายในคราบนักบุญ ใช้อสนีอักษรฟาดฟันทำร้ายผู้อื่นโดยไม่มีใครต้องการตอแย โลกที่ความป่วยไข้ได้รับการเยียวยาด้วยโอสถแห่งโมหะ โลกที่จริงลวงซ้อนทับกันเพียงพลิกหน้าเหรียญ เราไม่อาจแน่ใจได้เลยว่าใบหน้าอักษรนั้นมีกี่ลักษณาการ หลายใบหน้าซึ่งเราพบปะพูดคุยเป็นคนเดียวกันหรือไม่ อักขระวาจาที่เปล่งออกมามีความจริงใจแค่ไหน ผู้กรำโลกล้วนเลิกเอ่ยคำถามเหล่านี้ เพราะมีแต่จะก่อความสับสน ไร้ประโยชน์เฝ้าเสาะหาว่าใบหน้าเบื้องหลังหน้ากากอักษรเป็นอย่างไร เราหยุดความสนใจไว้ที่ตาเห็น ใจสัมผัส มองไปข้างหน้าโดยไม่ถามถึงที่มาดุจนางนวลโฉบฟองคลื่น อาจมีปลาน้อยหรือความว่างเปล่า แต่ไม่เคยถามเกลียวคลื่น เจ้าเป็นใคร? มาจากที่ใด? ผ่านแล้วเพียงโบยบินกวาดตามองหาคลื่นลูกใหม่
ข้าพเจ้าพบเพรงบนโลกเช่นนี้
โลกที่เราพูดคุยกันด้วยตัวอักษรซึ่งเราหลงใหล ตัวอักษรซึ่งเราฝากไว้บนลานอักษรจอแจด้วยหลากอักษรแปลกหน้า บางอักษรหวังคลายความรู้สึกอ้างว้าง บางอักษรต้องการให้โลกรับรู้ว่ามีตัวตนอยู่ หลายอักษรเพียงหวังสนุกไปวัน ๆ และอีกหลายอักษรมุ่งมั่นเอาจริงจังที่จะหยัดกายในบรรณพิภพ
ข้าพเจ้าหารู้ไม่เพรงเป็นอักษรชนิดใด รู้เพียงว่าเพรงงดงาม มิใช่งดงามด้วยสำนวนสละสลวยแต่เป็นงามคมคิดที่แฝงอยู่ในอักษรเหล่านั้น ไม่ใช่เพียงสวยด้วยเอาใจใส่วรรคตอนอ่านง่าย แต่เป็นงามด้วยท่าทีสำเนียงภาษาที่ไม่เคยทำร้ายใครมีแต่ให้กำลังใจ ทุกตัวอักษรของเพรงอุ่นไอกรุ่นอวลจนอยากนั่งลงใกล้ ฟังเรื่องราวที่เพรงกำลังบอกเล่าผ่านริมฝีปากแห่งอักขระรส เราพบกันด้วยรักในภาษาของกันและกัน เราจากกันขณะหลงวนอยู่ในเมฆหมอกแห่งคำถาม คำถามซึ่งข้าพเจ้ายังไม่อาจหาคำตอบได้เลย
๒ ผู้แสวงหา
สำหรับท่าน เรื่องราวในอดีตอาจเป็นภาพสืบเนื่องเคลื่อนไหวออกจากเครื่องฉายแห่งปัจจุบัน เป็นภาพสีสดใสเต็มด้วยชีวิตชีวา ขณะภาพเก่าเคลื่อนไป ภาพใหม่ก็เข้าแทน อดีตช่างหอมหวานคล้ายผลไม้สุกคาต้นมีให้เลือกเก็บไว้ชิมรสอย่างมากมาย ท่านมองไปข้างหน้าเห็นภาพอนาคตกำลังรอต่อแถวโยงยาวมายังปัจจุบัน ภาพคืนวันที่ก่อไฟฝันสร้างแรงบันดาลใจให้ท่านมีพลังก้าวเดินไป แต่ข้าพเจ้าหาเป็นเช่นนั้นไม่
หลังน้องชายเสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถยนต์ อดีตในห้วงสำนึกข้าพเจ้ากลายเป็นสีเทาหม่นเหมือนแผ่นภาพเก่า ๆ ซ้อนทับกัน มองย้อนคราใดคล้ายกัดกินผลไม้เหี่ยวใกล้เน่าเสีย รสชาติที่ข้าพเจ้ากล้ำกินนั้นเป็นรสของความระทมทุกข์นับวันยิ่งกัดกร่อนหัวใจจนเหลือเพียงซาก มองไปข้างหน้าเห็นแต่ภาพว่างเปล่า ไม่มีอะไรรอคอยข้าพเจ้า ภาพฝัน ความหวัง ความสำเร็จในชีวิต รอยยิ้มครอบครัวคราพบปะสังสรรค์ ล้วนถูกเผาไหม้ไปพร้อมเปลวเพลิง แปรธาตุอีกร่างหนึ่งของข้าพเจ้ากลายเป็นละอองไอ คุควันคืนสู่หมู่เมฆ เราไม่ได้มาจากไหน หรือจะไปไหน เราไม่ใช่อะไรเลยนอกเสียจากองคาพยพของโลก เราคือไอน้ำในปุยเมฆ เราคือหยดน้ำในห้วงมหาสมุทร เราคือผงฝุ่นดินที่เพียงรับโอกาสมีความรู้สึกนึกคิดชั่วคราว เมื่อถึงเวลาก็แปรสภาพคืนสู่โลก
ข้าพเจ้ากับน้องชายลืมตามองโลกในเวลาใกล้เคียงกัน ผ่านช่วงชีวิตมาด้วยกันราวเป็นเส้นคู่ขนาน ภาพอดีตของข้าพเจ้าล้วนมีน้องชายคอยยิ้มหัว หยอกล้อ ชกต่อย ทะเลาะเบาะแว้ง อิจฉาริษยา ร่ำเรียน สำเร็จการศึกษา สร้างฐานะ มีครอบครัว ทั้งหมดจบลงเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น หลายครั้งยามข้าพเจ้าซุกกายอยู่หลังม่านน้ำตาเฝ้าถามตัวเอง หรือชีวิตน้องชายเป็นเพียงความฝัน เขาไม่ได้เกิดขึ้นจริง ไม่ได้มีอยู่จริง เพียงข้าพเจ้าหลับฝันไป ความรู้สึกย้อนแย้งที่ปฏิเสธไม่ได้เป็นดังเหล็กแหลมคอยทิ่มแทงหัวใจจนหยดเลือดแห่งทุกข์ระทมไหลหลั่งพร้อมธารน้ำตา
เมื่ออีกคนไม่อยู่ข้าพเจ้าไม่เหลือศรัทธาชีวิต ไม่มีความหมายที่จะอยู่ต่อไป ซากชีวิตข้าพเจ้าไม่ต่างฝุ่นดินที่ยังมีความรู้สึกร้อนหนาว หากจะต้องกลายสภาพคืนสู่ผืนโลกเสียเวลานี้ข้าพเจ้าก็ไม่ยึดยื้อ ความรัก แรงจูงใจทางเพศ ฐานะทางสังคม ทรัพย์สินเงินทอง ไม่อาจส่งแรงขับครอบงำความคิดและพฤติกรรมข้าพเจ้าอีกต่อไป เหลือเพียงปรารถนาเดียวที่ต้องการกระทำกว่าร่างกายคืนสู่แม่ธรรมชาติ นั่นคือเขียนหนังสือ
ข้าพเจ้ากลับมาอาศัยริมคลองบ้านเกิด ใช้ชีวิตในเรือลำเล็ก ๆ ไม่มีทีวีตู้เย็น ไม่ยินยอมให้โลกภายนอกรุกล้ำชีวิตส่วนตัวผ่านโทรศัพท์มือถือ อยู่กับคืนวันเหมือนทุกวันเป็นวันสุดท้ายของชีวิต ที่นี่ไม่มีอะไรเหลือสำหรับข้าพเจ้า ไม่มีญาติพี่น้อง ไม่มีบ้านเก่า มีแต่ความผูกพันกับสายน้ำที่เคยว่ายเล่นแต่จำความได้ สายน้ำที่ประทับลงในชีวิตว่าเราเกิดที่นี่ และข้าพเจ้าตั้งใจมาตายที่นี่
๓ โลกฝัน
ตลอดเวลาข้าพเจ้าฝันถึงการเขียนหนังสือประดุจห้วงราตรีฝันถึงทิวากาล คล้ายดังสายธารน้อยละห้อยหาห้วงมหรรณพอันกว้างใหญ่ เป็นความฝันที่คอยเกาะกุมหัวใจด้วยกรงเล็บแหลมคมแห่งความวิตกกังวล ความหวานชื่นของอักขระรสมิอาจเอมอิ่มต่อริมฝีปากที่หิวโหยหรือเติมท้องที่คอดกิ่วได้เลย ขณะร่างกายผจญฟันฝ่าไปในป่ากิเลสตัณหาที่ปกคลุมด้วยหมอกควันแห่งความต้องการไม่สิ้นสุด วิญญาณกลับติดปีกแห่งความฝันโบยบินไปยังสถานที่เร้นลับไม่น่าไว้ใจเต็มด้วยอาถรรพ์เวทมนตร์คาถา มีสายใยบาง ๆ เส้นหนึ่งโยงไว้ ข้าพเจ้าพยายามยื้อยุดด้วยความเชื่อที่ว่า โลกแห่งความจริงคือสถานที่ปลอดภัยและเหมาะสมสุดแล้วสำหรับข้าพเจ้า ภาพอดีตสีหม่นเป็นคล้ายใบมีดคมตัดสายใยเส้นนั้นขาดจากกัน
ข้าพเจ้าออกติดตามจิตวิญญาณเข้าสู่โลกแห่งความฝัน สถานที่ซึ่งกิเลสตัณหาของมนุษย์ไม่อาจล่วงล้ำ ที่ซึ่งริมฝีปากหาได้มีไว้เพื่อเอ่ยวาจา ที่นั่นกาลเวลาหยุดนิ่งทุกสิ่งเพียงเคลื่อนไปตามวัฏฏะแห่งสุริยัน-จันทรา ที่ซึ่งชีวิตหาได้มีความหมายไปกว่าไร้ชีวิต ที่ซึ่งข้าพเจ้าพบว่าร่างกายกับจิตวิญญาณได้กลับรวมเป็นหนึ่งดำรงคงอยู่อย่างสงัดงัน ตื่นเช้าพร้อมหยาดน้ำค้างบนยอดหญ้า เหล่าสกุณาส่งเสียงร้องออกหากิน เข้านอนด้วยเสียงขับกล่อมของหรีดหริ่งตลอดคืน ผ่านวันเวลาด้วยวัตรปฏิบัติที่หัวใจโหยหามาเนิ่นนานนั่นคือเขียนหนังสือ
และแล้วด้วยเหตุบังเอิญข้าพเจ้าพบช่องทางเชื่อมต่อสู่โลกแห่งความจริงซึ่งผู้คนเรียกว่าโลกเสมือน ข้าพเจ้าหาได้ต้องการออกจากโลกฝัน แต่จะมีความหมายใดหากเราฝังกายอยู่ในโลกฝันตลอดเวลา ดื่มกินความฝันจนวันสิ้นสังขาร ข้าพเจ้าเพียงหวังส่งภาพฝันตนออกมาติดต่อกับผู้คน หากฝันนั่นสามารถสร้างส่งแรงฝันต่อยังคนอื่น ๆ หรือเป็นที่พักใจเพียงครู่ก็นับว่าสมควรแก่ความปีติยินดีแล้ว ข้าพเจ้าจึงเยี่ยมหน้าออกมายังโลกภายนอก โลกที่ข้าพเจ้าพบเธอ..เพรง
ดาวน์โหลด
