ต่ำนักใช่ไหมถึงไม่สนใจ
หรือจนเกินไป เจ้าจึงไม่อยากตอแย
ช่างรองเท้าก็มีรักแท้
หัวใจแน่วแน่ ที่เฝ้าดูแลเช้าค่ำ
นั่งร้อยรอยยางอย่างใจเลื่อนลอย
เธอสวยเกินสอย ใจลอยล่องเลยถลำ
ช่างรองเท้าก็คงระกำ
รูปชั่วตัวดำ เค้าทำเราได้ลงคอ
*ไปเถิดคนสวย ไปให้สุดทาง
โลกฝันสว่างเติมหวังวันรอ
ชีวิตสบายสะดวกเกินพอ
ไปดีเถิดหนอ ขออำนวยพร
ต่ำนักใช่ไหมถึงไม่เหลียวแล
วันวันก็แค่ คนซ่อมรองเท้าออนซอน
ยามเธอย่างเดิน เพลินเถิดบังอร
อย่าลืมเมื่อตอน เธอล้มถลา
..
..
ว่าคนต่ำต้อย คอยรองอยู่ใต้เท้าเธอ
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น