DiN

๏ ห่าง..แค่สายลมไหวก็ไกลห่าง
ไยไอแดดบอบบางกระด้างแข็ง
ม่านใสกลับขวางขังดังกำแพง
มีแสงกลับเห็นเป็นมืดไป

๏ ห่าง..แค่ใบไม้พลิ้วไหวก็ไกลห่าง
ไยความหลังเลือนรางคว้างไหว
เรือความทรงจำชักรอกใบ
ล่องไปไหนไกลลับในวับควัน

๏ ห่าง..แค่ตะวันลับฟ้าก็ลาห่าง
สนธยาซีดจางราวพรางฝัน
เหน็บหนาวหนอคืนค่ำร่ำรำพัน
อ้อมกอดนั้นเนิ่นนานชั่วพริบตา

๏ อยากเอื้อมคว้ามาไว้ให้นานอีกนิด
ด้วยชีวิตด้วยลมหายใจให้รู้ว่า
จะกระทำทุกอย่างทุกเวลา
ขอแค่เธอคืนมา..จะกระทำทุกอย่าง

๏ ห่าง..ยังอุ่นลมหายใจแต่ไกลห่าง
ใกล้เพียงกายเอื้อมคว้ากลับพร่าราง
ความเข้าใจไกลอย่างดาวคว้างลอย ๚๛