rain

*ง่า เออ เดือนเสเหอ    ฝนเทฝนท่วม
คางคกตีทวม              ลูกเขียดลอยคอ
หอยข้าวหอยโขง         คลุมโปงชนตอ
ลูกเขียดลอยคอ          ค่ำแล้ว หม้ายที่อีนอน เห้อ

๏ แม่เอย แม่ลูกอ่อน
เจ้าผูกคอนเคียนผ้าตรงหน้าบ้าน
เสียงเพลงกล่อมลูกสาวเจ้ากังวาน
ปนเสียงซ่านฝนสายลงพรายพรู

๏ หนาวเจ้าเอยหนาวอกสะทกหวาด
เสียงสั่นขาดข่มนั่งกล่อมนังหนู
ระริกเนื้อเต้นตึงขึงตาดู
คอยเงี่ยหูดูน้ำจะลามมา

๏ มือเซียวซีดซับน้ำเปียกตามแก้ม
รอยเติมแต้มเลือดลิ่มนิ่มเผือดหน้า
แผลจากรื้อสังกะสีที่ชายคา
ตีกั้นฝาตอกต่อพอได้เพิง

๏ น้ำยังลามหลากไหลมาไม่หยุด
เสาเอียงทรุดรุดคว้าเถอะอย่าเพิ่ง
ลูกหวิววกอกสั่นขวัญกระเจิง
ขอเหลือเพิงบังกายพอได้นอน

๏ เหลียวมองฝ่าสายฝนในหม่นม่าน
กระเซ็นซ่านซัดพรูวู่วู่ว่อน
ฟ้าอิ่มน้ำอาบฟ้ามาฟายฟอน
ดินก็ล่อนลอยไหลไม่เหลือดิน

๏ ขยับมือไกวเปลร้องเห่กล่อม
ดึงผ้าอ้อมออกบังนังหนูดิ้น
เขย่าตัวโยนไหวพอได้ยิน
แม่อยู่นี่นะยุพินเจ้าเพื่อนตาย

๏ พ่อเจ้าไปนานแล้วลูกแก้วเอ๋ย
กระไรเลยคิดไปก็ใจหาย
น้ำตาร่วงหล่นคว้างลงพร่างพราย
เปียกปนฝนสายลงพรายพรำ

๏ น้ำครั่นถั่นคลื่นครืนข้น
ทบท้นถาโถมโครมคร่ำ
หลากไหลคราดครืดมามืดดำ
เหนือผืนน้ำยังแว่วเพลงวังเวงมา

*ง่า เออ โผกเปลเห้อ    แม่โผกไว้กับผ้า
อิโหยนโชนช้า            ให้โหลกได้นอน
นอนเถิดโหลกแก้ว       เรินเราโหะหมดแล้ว แม่สายสมร
ค่ำค่ำน้ำมา                 โผกผ้าต่างคอน
ให้โหลกได้นอน          ป้อนข้าวป้อนน้ำ
นอนเถิดโหลกนอน       แม่เช้อทั้งเส แม่อย่ายิก
อย่าหลอกอย่าหลอน    เชิญแม่บังอร แม่นอนไปเล่า
แม่เช้อขวัญข้าว           เท่านี้อย่าน้อยใจ เห้อ

*ดัดแปลงเพลงกล่อมเด็กจากความทรงจำของผู้เฒ่าลุ่มทะเลสาบสงขลา
ร่วมงาน 'จากภูผาสู่มหาสมุทร'

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น