DiN

๏ ลิขิตชีวิตข้า หลากแหล่งหล้าเที่ยวไป ฝากหัวใจองคาพยพ พบเหล่าคนล้นราก จากแลพรากมิจบสิ้น ยินเรื่องราวหลายรส หมดแล้วเพิ่มเติมตน ค้นแลพล่านควานหา สุดขอบฟ้าสุดดิน ชินจนชาล้าแรง แข็งในอ่อนค่อนขัด หลัดหลัดพัดผ่านไป ไหวในความนิ่งงัน พรั่นในเพลิงกำหนัด ตัดแลต่อล้อโลก สุขในโศกสารพัด ชัดแล้วกลับเลือนราง คว้างไปในหฤหรรษ์ สรรค์เสกใดในหล้า กลับก้มหน้าซบดิน สิ้นแรงทะยานอยาก พินิจซากคืนสังขาร แก่ต้นธารทบท่าว น้อมใจน้าวนิ่งนาน วัฏสังสารสับเปลี่ยน เวียนหมุนมิจบสิ้น หยัดพ้นดินแตกยอดอ่อน ผลิใบช้อนชดช้อย ค่อยค่อยย้อยหยัดยืน ตื่นจากหลับในนิทรา แย้มเยี่ยมหน้าสู่โลก เป็นดอกโมกหอมระรวย ชวยชายสายลมปลิว ลิ่วเกสรว่อนไป ท่องโลกร่อนราวไร้  แหล่งหล้า..บารนี ฯ