จาก : โรงบ่มฝัน : ...ซึ่งกันและกันและตลอดไป...:
แด่คนคุ้นเคยที่ฉันไม่เคยรู้จัก









คุณคงแปลกใจ

หากได้อ่านจดหมายจากคนที่คุณไม่รู้จักฉบับนี้

และคุณคงแปลกใจยิ่งกว่า

ถ้าฉันจะบอกว่า...

ฉันคุ้นเคยกับคุณดี

ดีเท่าที่คุณเคยบอกเล่าความคิด ความรู้สึก

ผ่านภาพวาดและตัวอักษร...

ดีเท่าที่คุณเคยหันแง่มุมหนึ่ง

ให้ใครสักคนได้เห็น ได้สัมผัส...
คนที่ฉันรู้จักในหนึ่งชีวิตมีมากมาย

แต่คนรู้จักที่ฉันคุ้นเคยมีเพียงไม่กี่คน

และคุณพิเศษกว่าใครตรงที่ฉันคุ้นเคย

ทั้งที่เราไม่เคยรู้จักกัน



แน่นอนว่าเราไม่เคยพูดคุย

หรือแม้แต่พบเจอกัน

อันที่จริงหน้าตาคุณเป็นอย่างไร

ฉันเองก็ยังไม่เคยรู้

แต่มันไม่สำคัญหรอก







เพราะสิ่งที่ฉันคุ้นเคย

คือความคิดและความรู้สึกของคุณ

ฉันชอบฟังเรื่องที่คุณเล่า

พอ ๆ กับชอบมองภาพที่คุณวาด



บางครั้งฉันก็อยากรู้ว่า

ณ ขณะที่สองสิ่งนั้นดำเนินไป

คุณกำลังคิดอะไรอยู่



แต่เหนือสิ่งอื่นใด

ยิ่งนานวัน...สิ่งทั้งสอง

ก็ยิ่งทำให้ฉันคุ้นเคยกับคุณมากขึ้น



ขอบคุณความคุ้นเคยที่คุณหยิบยี่นให้ฉัน

ทั้งที่เราไม่เคยรู้จักกัน...



ขอบคุณ...



" คนคุ้นเคยที่ฉันไม่เคยรู้จัก "



.........................................................................................



ถึงเจ้าของจดหมายที่ผมไม่เคยรู้จัก







จดหมายจากคุณคือเรื่องมหัศจรรย์ของผม

ผมไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องราวที่ผมเล่าและภาพที่ผมวาด

จะทำให้ใครสักคนที่ไม่เคยรู้จักกัน

กลับคุ้นเคยกันได้



ถึงเราจะไม่เคยพูดคุยหรือแม้แต่พบเจอ

แต่หากวันใด ณ ที่แห่งหนึ่ง

ซึ่งเราบังเอิญได้พบกัน

เพียงคุณมองตาผมอย่างคนที่เคยคุ้น

พูดคุยกับผมด้วยน้ำเสียงแห่งความหวังดี



นั่นก็เพียงพอที่จะทำให้ผมรู้ว่า

เราเคยคุ้นเคยกันแม้ไม่รู้จักกันมาก่อน



และนับจากวินาทีนั้นเป็นต้นไป

เราจะกลายเป็นคนรู้จักที่คุ้นเคยกัน







ผมจะนั่งลงเล่าเรื่องราวผ่านตัวอักษรให้คุณฟังอย่างคนรู้จัก

และจะแต้มสีสันลงบนภาพวาดที่คุณเห็นอย่างคนคุ้นเคย



แม้ผมจะไม่ได้อยู่ตรงหน้าคุณ

แต่คุณคือหนึ่งในแรงใจ

ของทุกเรื่องเล่าและภาพวาดของผมเสมอ



ขอบคุณความคุ้นเคยที่มีให้ผม

แม้เราจะไม่เคยรู้จักกัน...



" ขอบคุณ "



.........................................................................................
















พุธ ๒๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖

ดินสอและสีน้ำบนกระดาษ ๓๐๐ แกรม
ขนาด ๒๘x๓๘ ซม.