๏ บานบดบงกชมาศ...บุปผชาติพิลาศเรือง
แย้มยามโพยมเยือง...ผิวะแสงศศิธรคลายกลีบขจายคลี่...สุรุจี ณ อัมพร
เอมอิ่มอลงกรณ์.......วรรูปวิไลวรรณเบ่งบานตระการก่ำ.....ดุจล้ำประจำจันทร์
เลอค่าวิลาวัณย์.........นฤนาทนิราศเนาว์เลื่อมแสงประดุจสูรย์...ผิจรูญจรัญเพรา
วาววับประดับเงา.........ประดังเผดียงดาวนวลกลีบละมุนนุ่ม........อรรุมละลามราว
ปุยนุ่นยะหยุ่นคราว.......ปะทะลมระเรื่อยลอยอวลกลิ่นกระจายกรุ่น....ผิพิรุณพิไรปรอย
กลมก้านสะท้านพลอย..กระพริ้มกะพริบพรายใบบานสราญเบ่ง...........จะละเบ็งระบายทราย
ส่ำสมระงมราย..............ระยะยาวระราวยันหยัดรากลงซับเลือด.......บ่มิเหือดมหันต์ทัณฑ์
สูบชีพสยามชันษ์...........ชระงำระยำระยาง ฯ
ภาพ : อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์
Tags: ชักม้าชมเมือง
, poem
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น