๏ เด็ดยอดยอดแย่งย้ำ หยัดยืน
หักกิ่งก็กลายคืน ยื่นเย้ย
ริดก้านรานก้านกลืน กลายกลับ
ยิ่งปรับยิ่งงามเต้ย ราวต้องวสันตฤดูฯ๏ ลองตึงลองแต่งต้น ติดตาม
ยิ่งหักยิ่งย่ำยาม ยิ่งรื้อ
ยิ่งลุกระดะลาม เลื้อยทั่ว
ทานทนจนดื่นดื้อ ดกด้วยด้านสันดานฯ๏ไม้ดีดีที่ไม้ มั่นงาม
ควรค่าสมคุณนาม แน่นเนื้อ
ไม้เลวไส้กลวงทราม เกลื่อนเสี้ยน
ปล่อยนานยิ่งรานเรื้อ แรงร้ายเร่าทำลายฯ๏ ขุดรากขุดโคนสิ้น ซากเดน
ขุดโค่นล้มระเนน ระส่ำไหม้
สาปสลดหมดกรรมเวร คลายวุ่น
คืนสุขสยามให้ ห่มด้วยโพธิสมภารฯ
Tags: ชักม้าชมเมือง
, poem
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น