DiN

^๑๏ เห่เอยสยามรัฐ  เคยพิพัฒน์ถ้วนไพฑูรย์
เพลิงไฟทลายกูณฑ์  ถล่มชาติพินาศพัง

^๒๏ ต่างกุมต่างมุมคิด  วิปริตวิกฤตชัง
เสี้ยมสุมประชุมสั่ง  เผาให้พังทั้งธานินทร์

^๓๏ อกเอยหนอเมืองแก้ว  วินาศแล้วน้ำตาริน
เลือดไทยก็ทั้งสิ้น  เคยอยู่กินก็เหย้าตน

^๔๏ ทำไปเพื่อใครกัน  เพราะใครลั่นโมหะกล
หยิบยื่นประโยชน์ยนต์  สารพัดถนัดแยง

^๕๏ อยู่กันปันสันฟาก  ล้วนเล่ห์หลากมากจำแลง
ขลุกขลิกต่างพลิกแพลง  มุ่งยันแข่งแย่งมวลชน

^๖๏ ต่างขุดต่างคุ้ยคิด  ต่างชี้ผิดปิดข้างตน
เหมือนผ้าอาภรณ์หม่น  เร่งตำหนิรุมติเตียน

^๗๏ คุ้ยเขี่ยตะเข็บแก้  ตรงโน้นแย่ตรงนี้ต้องเปลี่ยน
เถียงถกกันวกเวียน  ปล่อยผ้าไหม้ในกองเพลิง

^๘๏ เห่เอยสยามเหย้า  ขอลมเป่าเถ้ากระเจิง
เปิดใจสว่างเริง  กระจ่างแจ้งแรงปัญญา

^๙๏ บ้านพังยังสร้างใหม่  ซ่อมแซมได้ไม่นำพา
คนพังสิเสื่อมค่า  พาพินาศแม้ชาติพันธุ์ ฯ