DiN

๏ ข้าพเจ้าเฝ้าสดับสัพพัญญูกล่าว
รู้เรื่องราวหลายหลากล้วนถากถาง
หวังรื้อถอนอวิชชาสาธารณะละวาง
บนโลกร้างคว้างวนที่วุ่นวาย

บ้างจำแนกแยกคนบอกชนชั้น
กำหนดขั้นปันแบ่งแย่งจุดหมาย
ว่าเอารัดเอาเปรียบเหยียบกันตาย
คล้ายลืมแลไพร่-นายแค่กลายพันธุ์

บ้างอาจารย์ผ่านถ้วนกระบวนคิด
รู้พันผูกถูกผิดสัมฤทธิ์สรร
รู้หลักการผ่านมาสารพัน
กลับลืมรู้ว่าใครกันจะผลาญเมือง

บ้างนักเขียนนักกวีวจีวิตร
ทุกมุมคิดมากคารมล้วนคมเขื่อง
พร้อมขวางการใช้กำลังอย่างขุ่นเคือง
แต่ทีเรื่องยิงระเบิดเกิดเงียบงัน

เห็นปล่อยยาวข่าวเด่นประเด็นใหม่
รัฐบาลขานไว้ใคร่ลงขัน
คล้ายโบราณว่าเสนียด 'เกลียดตัวกินไข่มัน'
ราวเกลียดกันจัญไรกินไทยคม

ข้าพเจ้านั่งสดับกลับนิ่งขึง
ทั้งทนทึ่งอึ้งอึงตะลึงข่ม
ความสงสัยใคร่ทราบวาบระงม
ประดุจจมตมโคลนเคล้าไม่เข้าใจ

หรือเนื่องเพราะกะโหลกหนาปัญหาน้อย
มิอาจร้อยเรื่องราวสาวถึงไส้
หรือโลกย้อนซ้อนยลเกินค้นนัย
หรือบางครั้งความเข้าใจ..ไม่จำเป็นฯ