๏ ฉะอ้อนเอื้อนเลื่อนร้อยมาลอยหลั่น
ชโลมขวัญหวั่นวามอยู่หวามไหว
แผ่วปลายนิ้วพลิ้วเพลงบรรเลงไกว
เป็นคำหวานหว่านไหวละมัยละมุน
ชะรอยลมพัดพามาอิงใกล้
แฝงม่านไม้แอบใบไล้ลมอุ่น
นวลนิ่มเนื่องเยื้องย่างอย่างเคยคุ้น
หอมกรุ่นกรุ่นกลิ่นบุปผาลัดดารมย์
งามกลีบดอกหยอกเอินอยู่เพลินพร่าง
ร่วงสล้างคว้างควงมาท่วงถม
พะเยิบปรอยลอยปริ่มน้ำเจ้าขำคม
กลีบลั่นทมฤๅกลีบใจที่ไหววาม
ขยับซอคลอเคียงจำเรียงแจ้ว
ว่าฝากแล้วรอยฝันซึ่งหวั่นหวาม
เป็นสายเสียงเรียงร้อยแลถ้อยความ
สุดแต่ตามไมตรีปรานีประนอม
บางกลีบใจไกวเกวมาเห่ช้า
วอนแก้วตาเถิดเอ็นดูทะนุถนอม
อย่าปล่อยลอยรายโรยลงร่วงล้อม
อย่างลั่นทมสิ้นหอมก็ล้อมโรย
ฝากเสียงซอคลอหวนมาครวญคร่ำ
ฝากคอยย้ำเย้าเยือนอยู่เตือนโหย
วณิพกจรเปลี่ยวมาเดียวโดย
เมตตาโปรยรักหว่านให้ทานที ฯ
