๏ เสน่หาห่อนหายมลายสิ้น
ร้างลมรินตะวันลบเวียนพลบเปลี่ยน
กี่ค่ำเช้าดาวคล้อยลอยวกเวียน
ยังขีดเขียนคำรักบนฟากฟ้า
อักษรเมฆเสกสร้างสะอางวิจิตร
นฤมิตกรรมแก้วแววกล้า
แพรวพรายสะพานรุ้งละลานตา
เชื่อมทอดหาสู่กันบรรณาการ
จักกล่าวด้วยริมฝีปากแห่งปวงลัดดา
ในนามของบุปผาสะอ้าน
ด้วยทุกอณูอัคคะนิจจิตวิญญาณ
สดับเถิดเยาวมาลย์วลีนิยม
แลด้วยปีกของกามเทพ
จะสรรเสพมธุรสวาจามาสู่สม
แนบนวลนิ่มสุรางค์ศุภางค์ภิรมย์
จักเชยชมเยี่ยงภมรมิจรไกล
สายน้ำผึ้งทอดโยงโถงดารา
ระยับยิบพริบระย้าอยู่ไหวไหว
เป็นประกายตานางหรืออย่างไร
จะเก็บกับกล่องใจพิไรชม
เพราะเลือกแล้วรักอักขระลิขิต
นานเนื่องนิจฉ่ำฉายมิคลายฉม
เก็จวลีคีตามาพรายพรม
กาพย์กานท์กล่อมประโลมชมสุกัญญา
เนาอยู่ในรสรักอักษระญาณ
เนิ่นนานหาคลายเสน่หา
เริงสรวลอวลเอมชื่นรื่นลัดดา
พริ้มเถิดดวงแก้วตาจะกล่อมกลอน ฯ
