๑ ๏ บ่นอะไรกันนะกระวีใหญ่ ที่เขียนไปใช่หรือคืออาศรม หวังผู้เสพซุกหาหลืบคารม หรืออารมณ์เพียงซ่อนละครคำ
๒๖ แ สงโคมยักย้ายส่ายไหวนำหน้าฝีเท้าเนิบนุ่ม ใต้ฝ่าเท้าเป็นพื้นศิลาตะไคร่คลุม ทุกย่างก้าวจึงต้องระมัดระวังรักษาการทรงตัวยิ่งยวด กลิ่นอั...
๑ ๏ รู้เลือกร่ำรจนาไร้ค่านัก เลือกจะรักเรียงรรรประพันธสาส์น อยู่โดยเดียวเปลี่ยวเหงากับ...
"ขอแบบเข้ม ๆ นะแปะ" เบี้ยวลากเก้าอี้หย่อนตัวช้า ๆ เหมือนคนเป็นฝีที่ก้นกบ "วันนี้มึนตึ๊บคิดอะไรไม่ออก เขียนงานไม่ได้สักรูป...
รูปทรงที่ถูกลดทอนตัดองค์ประกอบรกรุงรังออกจนแทบไม่เหลือรอย คงไว้แต่ฟังก์ชั่น ดูเกลี้ยงเกลาผ่อนใจสบายตาเรียบเก็บรักษาง่ายใช้งานนั้น ไม่ใช่เกิ...
"เหมือนจริง แม้กลิ่นไหม้ก็ยังติดอยู่ตรงปลายจมูกนี่น่ะท่าน" พระยายมราชผู้สำเร็จราชการกล่าวพลางขยี้ปลายจมูกส่งเสียงฟิด ๆ แล้วลูบลำ...
๑ ๏ เขาย่ำยีขี่ขย่มข่มเหง บรรเลงเพลงพิศวาสสังวาสสวรรค์ ทีละคนทีละหน้ามาพร้อมกัน ทีละคันทีละคลำถลำแทง
๏ รอยสึกบนผิวยางเกรียมไหม้ ตัวถังแตกลายร่องสี กันชนโยกคลอนค่อนปี คลัทซีครืนครืดคราดคราง ๏ เลาะเลี้ยวเทียวทุ่งถิ...
นั่ งอยู่หลังแผงขายน้ำชา-กาแฟ เรียกแผงคงไม่ต้องตรงนัก เพราะแลไปเห็นแต่โต๊ะชงวางแก้วระกะ หม้อต้มน้ำยืนหาวปล่อยไอร้อนอยู่บนเตา กระติกน้ำสดแดง...
จาก : จุดประกายวรรณกรรม เบื้องหลังโต๊ะ บก. พรชัย จัทโศก ผ มรู้สึกว่าช่วงหลัง ๆ วงการวรรณกรรมขาดบรรยากาศของการวิจารณ์ นอกจากฝึกการเขียนยัง...
จาก : จุดประกายวรรณกรรม เบื้องหลังโต๊ะ บก. พรชัย จัทโศก บ่ อยครั้งคุณอาจเคยได้ยินได้ฟังเรื่องเล่าจากนักเขียนรุ่นใหญ่ถึงบรรยากาศการพบปะสัง...
ต อนกินก๋วยเตี๋ยวข้าพเจ้ามักเก็บลูกชิ้นไว้ลำดับสุดท้าย มีบ้างอาจกินแซมเส้นแกมน้ำพอได้รส แต่มักขยักไว้สักลูกสองลูก เมื่อน้ำพร่องถึงก้นชามก็จ...
