๏ เปลื้องพันธะอารยะอนารยะโลก
รอยจุมพิศสุข-โศกซากอุปโลกน์ทั้งหลาย
เช็ดคราบชำแหละล่อนย้อนอบาย
สังคายนายอุปนิษัทสารัตถะธรรม
ปลอบวิญญาณอิสระด้วยสาธารณะอาเพศ
ร่ำดื่มกิเลสสังเวชนียสถานย่ำ
รู้-เห็น-เป็น-อยู่ย้ำ
ดิ่งด่ำดรุณวัยไกวัลยารมย์
อวดโก้โอ่อ่าอายตนะเอนก
อนันต์เอกเอกาสมัญญาเพาะบ่ม
เลิศลิ่วลอยฟ้าอาณาประชานิยม
สูงเยี่ยงอาจมสยมภูวรินทราลัย
ปลดปล่อยตัวตนสิริวิมลวรรณ
ด้วยถ้อยมธุรสปันปราศรัย
โด่ดเด่นเห็นชัดถนี่ถนัดอวยชัย
เยี่ยมยิ่งมิ่งสมัยไกลกำจร
ยิ่งเปลื้องยิ่งปลดยิ่งกำหนดกำหนัด
ยิ่งหมายกระหวัดโอบรัดอนุสรณ์
แห่งตัวตนข้าสาธารณูปโลกน์ร่อน
ปลอบว่าผ่อนปริวิตกร้อนเวทนา
แล้วว่าเบาสบายคลายทุกข์เทวษ
ปลื้มมนต์รมเยศเนตรเห็นธรรมล้ำหน้า
ดื่มด่ำจตุรชาญปรีชา
ยิ้มหยิบอภิญญาอนัตตานิวรณ์สิ้นควันลอยลิ่วปลิวหาย
สิ้นสายควันกำจายถ่ายถอน
คลี่ใบไหวเกลื่อนเถื่อนสะท้อน
เปลื้องลำพันเปลือยร่อนละครควัน ๚๛
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น